بررسی تأثیر تزریق پروپرانولول داخل ویتره در بیماران مبتلا به ادم ماکولای دیابتی مقاوم به درمان، کارآزمایی بالینی تک بازویی

Abstract

ادم ماکولای دیابتی (DME) یکی از مهم‌ترین دلایل از دست دادن بینایی در بیماران دیابتی است. پروپرانولول یک عامل انسداد گیرنده بتا آدرنرژیک غیرانتخابی است که به‌طور خاص با آگونیست‌های گیرنده بتا مانند اپی نفرین و نوراپی نفرین در سایت‌های β1- یا β2-AR رقابت می‌کند. پروپرانولول رگ زایی و VEGF را سرکوب می‌کند. هدف این مطالعه بررسی تأثیر پروپرانولول داخل ویتره در بیماران مبتلا به ادم ماکولای دیابتی مقاوم به درمان بود. مواد و روش‌ها: این پژوهش یک مطالعه قبل و بعد بوده و شامل بیماران مبتلا به CSME که طی مدت یک سال از سال 1402 تا 1403 به مرکز آموزشی درمانی نیکوکاری تبریز مراجعه کرده‌اند و تحت درمان با آواستین قرارگرفته‌اند؛ بود. به‌صورت پایلوت 10 بیمار وارد مطالعه شده‌اند. نمونه‌گیری از بین بیماران با Clinically Significant Macular Edema مقاوم به درمان انجام گرفت. بیماران تحت تزریق 50 میکروگرم پروپرانولول داخل ویتره با حجم 0.05 میلی‌لیتر قرار گرفتند. بیماران 1 هفته بعد از تزریق تحت ویزیت و تعیین دید تصحیح‌شده و تصویربرداری OCT قرار گرفتند. در ویزیت بعد از تزریق ضخامت 1 میلی متر مرکزی ماکولا نسبت به قبل و بعد از تزریق مجدد بررسی شد. یافته‌ها: در این مطالعه، میانگین (انحراف معیار) سن افراد موردمطالعه، 9/3±3/65 سال بود. بیشترین فراوانی جنسیت در افراد این مطالعه، مذکر با 7 مورد (0/70 درصد) بود. میانگین (انحراف معیار) ضخامت مرکز ماکولا قبل و بعد از تزریق پروپرانولول در افراد موردمطالعه، به ترتیب 556 و 8/491 بود. همچنین میانگین (انحراف معیار) میزان دید قبل و بعد از تزریق پروپرانولول در افراد موردمطالعه، به ترتیب 1/22 logMarو 1/08 logMarبود. در این مطالعه، متغیر ضخامت ماکولا قبل و بعد از تزریق پروپرانول از لحاظ آماری معنی دار بود (P=0.032) در میزان دید، بین قبل و بعد از تزریق پروپرانولول در افراد مورد مطالعه تفاوت معنادار آماری مشاهده نشد (P=0.12).