ارکیوپکسی در عدم نزول بیضه ی کودکان تنها با یک برش اینگوینال

Abstract

ارکیوپکسی در حال حاضر در مورد بیضه های قابل لمس نزول نکرده با برش پوستی ناحیه اینگوینال جهت آزاد سازی بیضه و بستن ساک هرنی انجام میشود. برش اسکروتال نیز جهت فیکس کردن بیضه در کیسه ساب دارتوس انجام میشود. با توجه به آلودگی ناحیه اسکروتال و احتمال عفونت وآسیب به بیضه و سایر عوارض زخم جراحی در انسزیون ناحیه اسکروتال ، بر آن شدیم تا انسزیون ترانس اسکروتال را از تکنیک عمل حذف کنیم. در روش ترانس اینگوینال بجای انسزیون در پوست اسکروتوم؛ بدون ایجاد انسیزیون پوست اسکروتوم با کمک ابزار بلانت مثل کلامپ بزرگ از داخل زخم به حفره اینگوینال آورده میشود و از سمت داخل پوست فلاپ عضله دارتوس آزاد میشود. بیضه از داخل اسکروتوم با بخیه ثابت میشود و عضله دارتوس روی آن بسته میشود و سپس پوست اسکروتوم به جای خود برگردانده میشود و بالتبع بیضه هم به همراه آن به اسکروتوم برمیگردد و در جای مورد انتظار قرار میگیرد. در این مطالعه نتایج ارکیوپکسی ترانس اینگوینال با روش مرسوم یعنی ترانس اسکروتال مقایسه و بررسی شد. مواد و روش‌ها: اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﯾﮏ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ مداخله ای (Interventional) کنترل شده ﺑﻮد. اطلاعات از معاینات قبل از عمل و حین عمل و بعد از عمل و سونوگرافی و اطلاعات موجود در پرونده و تماس با والدین جمع آوری شد.پسران بالای 6 ماه و زیر 24 ماه مبتلا به بیماری بیضه نزول نکرده که در بیمارستان کودکان مردانی آذری تبریز از تاریخ 13/12/1402 لغایت 30/8/1403 که بستری و تحت جراحی اکسپلور و ارکیوپکسی به هر دو روش ترانس اسکروتال و ترانس اینگوینال قرارگرفتند وارد مطالعه شدند. در نهایت تعداد 102 بیمار وارد مطالعه شدند و پس از جمع آوری متغیرها تعداد 92 مورد که اطلاعات پس از عمل آنها اخذ شده بود تحت بررسی آماری قرار گرفتتند.امکان جمع آوری اطلاعات بعد از عمل در 10 مورد فراهم نشد. یافته‌ها: در این مطالعه متغیر های مرتبط با نتایج درمانی و عوارض احتمالی مثل زمان عمل، سایز و محل قرارگیری بیضه قبل از عمل ،آتروفی قبل از عمل و میزان کشش بیضه حین عمل ارکیوپکسی و سایز و محل قرارگیری بیضه و میزان کشش در مراجعات بعدی تا سه ماه و عوارض شایع مثل هماتوم ،عفونت و از هم گسیختگی زخم و بالا کشیده شدن بیضه بعد از ارکیوپکسی بررسی و ثبت و مطالعه ی آماری شد. یافته های آماری موید این بود که نتایج درمانی و زیبایی و شیوع عوارض بین دو گروه از نظر آماری تفاوت معناداری نداشت.