بررسی علل شکست رژیم درمانی کتوژنیک در بیماران با صرع مقاوم به درمان دارویی

Abstract

صرع مقاوم به دارو یک چالش جهانی مهم است که بر رفاه بیماران تأثیر می گذارد. رژیم کتوژنیک به عنوان یک رویکرد درمانی ارزشمند برای صرع مقاوم به دارو ظهور کرده است. در همین راستا در مطالعه حاضر، علل شکست رژیم درمانی کتوژنیک در بیماران با صرع مقاوم به درمان دارویی مورد بررسی قرار گرفت. روش کار: این مطالعه یک مطالعه ی مقطعی-توصیفی گذشته نگر می باشد که در آن 31 کودک مبتلا به صرع مقاوم به درمان داروی ضدتشنجی که در فاصله سالهای 1396 تا سال 1402به مدت حداقل 2 ماه تحت درمان با رژیم کتوژنیک قرار گرفته بودند و شکست رژیم داشتند، مورد مطالعه قرار گرفتند. برای این بیماران پرسشنامه حاوی اطلاعات دموگرافیک، وضعیت اقتصادی-اجتماعی، یافته های EEG، نوع سندرم صرعی، تاخیر تکاملی، کتونوری و ... تکمیل شد. داده ها مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین سن کودکان 305/22 ± 68/44 ماه بود که 15 نفر (4/48 درصد) آنها پسر و 16 نفر (6/51 درصد) دختر بودند. میانگین سن شروع تشنج در کودکان 856/6 ± 16/6 ماه بود. تعداد دفعات تشنج در روز 652/3 ± 16/5 بار بود. بیشترین زمان وقوع تشنج در حین بیداری (18 نفر، 1/58 درصد) بود. نوع ژنرالیزه بیشترین فراوانی را در کودکان داشت (28 نفر، 3/90 درصد). از نظر سمیولوژی، بیشترین فراوانی مربوط به نوع تونیک (8 نفر، 8/25 درصد) و بیشترین فراوانی تشخیص ها مربوط به صرع سمپتوماتیک (11 نفر، 5/35 درصد) بود. میزان کتونوری در اکثریت بیماران (26 نفر، 9/83 درصد) مناسب بود و فقط در 5 نفر (1/16 درصد) میزان کتونوری وضعیت مناسب نداشت. میزان تحمل رژیم کتوژنیک در اکثریت بیماران (22 نفر، 71 درصد) خوب بود. در اکثریت بیماران (26 نفر، 9/83 درصد) رژیم کتوژنیک بدون عارضه بود. همچنین در حدود نیمی از بیماران (17 نفر معادل 8/54) والدین همکاری مناسب نداشتند.