بررسی میزان رضایتمندی دانشجویان دندان پزشکی دوره کلینیک از آموزش مجازی

Abstract

مقدمه: در راستای پیدایش فناوری اطلاعات و ارتباطات مهم ترین چالش آموزش در قرن بیست و یکم، آموزش مجازی، شیوه های سنتی جستجوی اطلاعات را در دنیای تحقیقات و فن آورانه امروز متحول کرده و با وجود چالش هایی از قبیل تقاضای روز افزون برای آموزش عالی و عدم کفایت بودجه، کمبود هیات علمی تمام وقت و نیاز به حذف محدودیت های جغرافیایی مورد توجه جدی قرار گرفته است. در آموزش مجازی، کیفیت به منظور جلوگیری از هدر رفتن سرمایه های انسانی، صنایع مادی و مالی امری ضروری است. این مطالعه با هدف بررسی میزان رضایت دانشجویان دوره کلینیک دانشکده دندانپزشکی تبریز از آموزش مجازی انجام گردیده است. روشها و مواد: مطالعه ی حاضر از نوع تحلیلی- مقطعی می باشد. دانشجویان دوره کلینیک دانشکده دندانپزشکی تبریز با سابقه گذراندن حداقل یک درس از دروس نظری دوره کلینیک بصورت مجازی، وارد مطالعه شدند. این مطالعه توسط پرسشنامه حضوری بصورت self report انجام گرفت. برای توصیف داده های کیفی از فراوانی و درصد و برای داده های کمی از میانگین و انحراف معیار استفاده شد. از آمار توصیفی شامل میانگین، میانه، ضریب تغییرات، انحراف معیار و صدک ها برای توصیف نمرات رضایتمندی دانشجویان دندانپزشکی از آموزش مجازی براساس سال ورود استفاده شد. از ضریب همبستگی پیرسون برای تعیین همبستگی بین نمرات کل پرسشنامه با تعداد سنوات تحصیلی مرتبط استفاده شد. محاسبات آماری با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 26 انجام گرفت. یافته ها: میانگین نمره رضایتمندی دانشجویان دندانپزشکی دوره کلینیک از آموزش مجازی ۴۷.05 از ۸۴ بود که نشاندهنده رضایت نسبی است. نمرات در محدوده ۲7 تا ۷۸ متغیر بود و توزیع داده ها نرمال گزارش شد. تفاوت آماری معناداری بین رضایتمندی و متغیرهای دموگرافیک شامل سن، جنسیت، سال ورود به دانشگاه و ترم تحصیلی مشاهده نشد. همچنین، نمرات رضایت در بین ورودی های مختلف دانشگاه و ترمهای تحصیلی تفاوت محسوسی نداشت. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه حاکی از آن است که آموزش مجازی به عنوان یک روش مکمل در آموزش دندانپزشکی دوره کلینیک، از رضایتمندی نسبی دانشجویان برخوردار است.