بررسی تاثير ناندرولون بر روي کيفيت زندگي در بيماران زن مبتلا به نارسايي قلبي

Abstract

نارسايي قلبي تاثیر بسزایی بر روی کيفیت زندگي فرد بیمار دارد. بنابراین حفظ و ارتقا کيفيت زندگي بيماران جزو اصلي‌ترين اهداف درماني در بيماران نارسايي قلبي مي باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر ناندرولون بر روی کیفیت زندگی در زنان مبتلا به نارسایی قلبی انجام شد. روش کار و مواد: در این مطالعه کار آزمایی بالینی یک سوکور، 90 بيمار زن مبتلا به نارسايي قلبي FCII و FCIII به روش تصادفی در دو گروه 45 نفری تقسیم شدند. بیماران در گروه مداخله، ناندرولون دکانوات 25 میلیگرم عضلانی بمدت یک ماه هر هفته یک دوز و در گروه دارونما، پلاسبو به همان حجم دریافت کردند. کیفیت زندگی در هر دو گروه قبل و بعد از مداخله با استفاده از پرسشنامه‌ی کيفيت زندگي بيماران نارسايي قلبي مينه سوتا (MLHFQ) و پرسشنامه SF-36 مورد سنجش قرار گرفت. یافته ها: در گروه ناندرولون میانگین نمرات در بعد فیزیکی، بعد عاطفی و نمره کل MLHFQ کاهش معنی داری در مقایسه با گروه پلاسبو داشتند. بطوریکه میانگین تغییرات نمره در بعد فیزیکی در گروه های ناندرولون و پلاسبو به ترتیب، 5/0 ± 6/2- و 2/0 ± 47/0- (001/0>p)، در بعد عاطفی به ترتیب، 43/0 ± 24/3- و 26/0 ± 49/1- (001/0=p) و در نمره کل به ترتیب، 5/1 ± 91/9- و 61/0 ± 97/2- (001/0>p) بود. میانگین تغییرات نمره کل SF-36 به ترتیب، 04/3 ± 14/15 و 32/1 ± 71/12 بود که اختلاف معنی داری بین دو گروه داشت (05/0=p).