مقایسه تاثیر MicroRNA-675 همراه با داربست ابریشم/ پلی کاپرولاکتون و MTA بر روی تمایز ادنتوبلاستیک و بیومینرالیزاسیون سلول های بنیادی پالپ دندانی انسانی (مطالعه آزمایشگاهی)
Abstract
زمینه و هدف: درمان های رژنراتیو برای بازسازی بافت پالپی و یا حفظ حیات پالپ در دندان های نابالغ کانون توجه مطالعات اخیر دندانپزشکی بوده است. هدف از این مطالعه تولید داربست نانوفایبر زیست سازگار پلی کاپرولاکتون/ابریشم جهت انتقال miRNA-675 و ایجاد بستر مناسب برای تحریک سلول¬های ادنتوبلاست مولد و یا تمایز سلول¬های مزانشیمال-ادنتوبلاست برای تشکیل ¬عاج و در نهایت حفظ بافت وایتال پالپ دندان می باشد.
مواد و روش اجرا: پروتئین فیبرین ابریشم تهیه شد. داربست های نانوفیبری ابریشم/پلی کاپرولاکتون با نسبت های مختلف الکتروریسی گردید و زاویه تماس آب، استحکام کششی و سرعت تجزیه پذیری نمونه ها ارزیابی شد. همچنین ساختار داربست ها توسط SEM،FTIR و XRD بررسی شد. miRNA-675 به کمک TPPدر کیتوسان بارگذاری گشت و ساختار نانوذرات توسط DLS ارزیابی شد. نانوذرات کیتوسان حاوی miRNA-675 در سطح داربست های نانوفایبری بارگذاری شدند. زیست سازگاری ترکیب حاصله بر رده سلولی human dental pulp stem cell در سطح داربست تولید شده توسط تست MTT بررسی شد. همچنین مورفولوژی سلول های کشت شده بر سطح سلول توسط SEM بررسی شد. نهایتا میزان مینرالیزاسیون توسط میزان بیان ژن دنتین سیالوفسفوپروتئین توسط آزمون وسترن بلات ارزیابی شد.
یافته ها: داربست نانوفایبری ابریشم/پلی کاپرولاکتون با نسبت های مختلف تهیه شد. بنا به تصاویر SEM میانگین سایز قطر نانوفایبر ها به ترتیب افزایش میزان ابریشم برابر است با: 2/97 ، 86/104، 02/118، 92/144 و 1/102 نانومتر. همچنین با افزایش میزان ابریشم تا 40% در ساختار داربست، میزان زاویه تماس آب تا °59 کاهش یافت. ارزیابی داربست با پوشش دوپامین نیز ساختار یکدست و سالم نانوالیاف را نشان داد. نتایج رسوب نانوذرات کیتوسان بر روی نانوالیاف نشان داد که در pH=5 نانوذرات با کمترین قطر و به صورت یکنواخت بر روی نانوالیاف داربست بارگذاری می شوند. نانوذرات کیتوسان و نانوذرات کیتوسان حاوی miRNA-675 به ترتیب دارای قطر 343 و 6/194 نانومتر و پتانسیل زتای 26 و 21 mV بودند. ارزیابی زیست سازگاری غلظت های مختلف نانوذرات (50 تا 300 nM) نشان داد که تمامی غلظت ها زیست سازگار بوده و بیشترین درصد سلول های زنده مربوط به 200 nM می باشد. ارزیابی زیست سازگاری داربست های تولید شده نشان داد که در طول 24 و 48 ساعت تمامی داربست ها از پرولیفراسیون سلولی پشتیبانی کردند و بیشترین زیست سازگاری مربوط به داربست حاوی نانوذرات کیتوسان-miR-675 بود.
نتیجه گیری: در این مطالعه miR-675 در نانوذرات کیتوسان کپسوله شده و پس از ارزیابی در داربست ابریشم/پلی کاپرولاکتون بارگذاری شدند. داربست ابریشم/پلی کاپرولاکتون حاوی نانوذرات کیتوسان- miR-675 بستری مناسب برای اتصال و پرولیفراسیون سلول های DPSCs با هدف گسترش و تمایز به ادنتوبلاست ها و نهایتا مینرالیزاسیون می باشد.