بررسی سطح بیان PD-1 در PBMC بیماران مبتلا به مالتیپل اسکروزیس

Abstract

مالتیپل اسکروزیس (MS) یک بیماری اتوایمیون با ضایعات التهابی و دمیلینه شونده در سیستم عصبی است که با ارتشاح لنفوسیتی و آسیب به اکسون ها مشخص می شود. در برخی مطالعات انجام شده در سال های اخیر به نقش PD-1 در بازسازی میلین های عصبی در بیماران مبتلا به MS با استفاده از مدل های تجربی و اولیگودندروسیت ها اشاره شده است که یک راهکار درمانی نوین برای MS بوسیله بازسازی میلین به کمک این ژن را پیشنهاد کرده اند. هدف از این مطالعه بررسی میزان بیان ژن PD-1 در PBMC بیماران مبتلا به MS می باشد. روش کار و مواد: در این مطالعه، ابتدا از 40 بیمار مراجعه کننده به بیمارستان که بیماری مالتیپل اسکلروزیس در آنها توسط متخصص بر اساس معیارهای تشخیصی، محرز گردیده است و 40 نفر گروه کنترل فاقد بیماری خود ایمنی، که از همه شرکت کننده ها 5سی سی خون گرفته شد و PBMC جدا شده و RNA شرکت کننده ها استخراج گردید و سپس مرحله cDNA سنتز انجام شده و بعد با استفاده از روش سایبرگرین سطح بیان PD-1 توسط real time-PCR تعیین شد. تفاوت متغیرها بین گروه ها با آزمون¬های آماری متناسب بررسی شد. در آزمون های آماری 05/0p-value< معنی دار تلقی شد. یافته ها: میانگین سن در گروه کنترل 14/7 ± 55/37 سال و در گروه MS 54/10 ± 60/40 سال بود. در گروه کنترل 10 نفر (5/2 درصد) از شرکت کنندگان و در گروه MS 34 نفر (85 درصد) از شرکت کنندگان زن بودند. در گروه MS، 33 نفر (5/82 درصد) از بیماران دارای بیماری MS نوع Relapsing-remitting (RR) بودند. تمامی افراد کنترل از لحاظ FH منفی بود و در گروه MS، 9 نفر (5/22 درصد) از نظر FH مثبت بودند. نتایج ما نیز نشان داد که کاهش معنی داری در میزان بیان PD-1 در بیماران MS در مقایسه با افراد سالم وجود داشت (P=0.01). اختلاف میانگین بیان PD-1 در شرکت کنندگان زن بیمار و سالم معنی دار نمی باشد (P=0. 082). همچنین بررسی آماری نشان دهنده وجود تفاوت آماری معنی دار در بیان این ژن در زنان مبتلا به MS و مردان سالم بود (P=0.013). میانگین میزان بیان این ژن در افراد کنترل و در گروه مبتلا به MS، در سنین بیشتر از 40 سال از لحاظ آماری این اختلاف معنی دار بود (P=0.021). تفاوت آماری بین گروه کنترل و گروه بیماران مبتلا به MS با نوع RR معنی دار بود. همچنین میزان حساسیت PD-1 برای تشخیص MS 17/73 درصد و میزان اختصاصیت آن 55 درصد بود (018/0 =P) که نشان دهنده ارزش تشخیصی این ژن در MS می باشد.