تأثیر شیمی درمانی همزمان با رادیوتراپی پس از عمل بر میزان بقای بیماران مبتلا به سرطان رکتوم در شمال غرب ایران: یک تحلیل گذشته نگر

Abstract

مقدمه: سرطان رکتوم یکی از انواع شایع سرطان ها می باشد. رژیم های درمانی استاندارد این نوع سرطان عمدتاً شامل داروهای فلورواوراسیل یا کپسیتابین است. مشکل اصلی جراحی در درمان سرطان، عدم امکان خارج سازی تمام سلول های سرطانی است که این مشکل با درمان رادیوتراپی یا کموتراپی مرتفع می شود. مطالعات نشان داده است که استفاده همزمان از داروهای شیمی درمانی و رادیوتراپی، میتواند نقش افزاینده در درمان سرطان داشته باشد.هدف : تأثیر شیمی درمانی همزمان با رادیوتراپی پس از عمل بر میزان بقای بیماران مبتلا به سرطان رکتوم در شمال غرب ایران با مطالعه گذشته نگر.روش کار: پرونده بیماران مبتلا به سرطان رکتوم در بازه ده ساله از مراکز درمانی تحت نظر دانشگاه علوم پزشکی تبریز، بررسی شد. خصوصیات دموگرافیک بیماران ثبت شد و میزان بقای آنها با تماس تلفنی، پیگیری شد. در نهایت با تحلیل آماری، تاثیر رادیوتراپی توام با کموتراپی بر میزان بقا، سنجیده شد. يافته ها: میزان بقا در بیماران مبتلا به سرطان رکتوم که بعد از عمل جراحی، توام با دریافت رژیم شیمی درمانی حاوی فلورواوراسیل یا کپسیتابین، تحت رادیوتراپی هم قرار گرفته بودند، نسبت به بیمارانی که بعد از عمل جراحی فقط تحت درمان با رادیوتراپی قرار گرفته بودند، بیشتر بوده است. همچنین تفاوت معناداری در میزان بقای بیمارانی که رژیم دارویی حاوی فلورواوراسیل دریافت می کردند نسبت به بیماران دریافت کننده کپسیتابین مشاهده نشد.نتیجه گیری: استفاده از شیمی درمانی توام با رادیوتراپی بعد از عمل جراحی، از طریق افزایش حساسیت سلول های توموری نسبت به پرتو توسط داروها، تاثیر بسزایی در افزایش بقای بیماران مبتلا به سرطان رکتوم دارد.