بررسی تظاهرات بالینی، مورتالیتی بیمارستانی و طولانی مدت بیماران با تومور قلبی در طی سالهای ۸۳ _۹۹

Abstract

بیماریهای قلبی عروقی از شایعترین اختلالات و اصلی ترین عامل مرگ و میر و ناتوانی در اغلب کشورهای جهان محسوب می شود. یکی از بیماریهای قلبی عروقی، تومورهای قلبی می باشند. انجام جراحی های قلب برای تومورهای قلبی هرچند ناشایع هستند ولی تشـــخیص و درمـان به موقع آنها اهمیت ویژه ای در کاهش مرگ و میر و عوارض آنها دارد. در این مطالعه به بررسی تظاهرات بالینی و سیر بیمارستانی و طولانی مدت این بیماران پرداخته شد. روش کار: این مطالعه از نوع گذشته نگر و تحلیلی بوده و تمام بیماران با تشخیص قطعی تومور قلبی وارد مطالعه شدند. نمونه گیری از نوع سرشماری بوده و چک لیست مطالعه شامل معیارهای دموگرافیک (سن، جنس)، ریسک فاکتورها، یافته‌های الکتروکاردیوگرام و تست‌های آزمایشگاهی، علائم بالینی و مشخصات قبل از عمل بیماران، روش های تشخیصی، روش جراحی، نوع و محل تومور، عوارض و مشکلات بعد از عمل تکمیل شد. در نهایت مرگ و میر بیمارستانی و طولانی مدت و همچنین عوارض بیمارستانی و طولانی مدت بر اساس اطلاعات موجود در پرونده بررسی و در چک لیست مخصوص مطالعه ثبت شد. نتایج مطالعه با استفاده از نرم افزار SPSS version25 مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. ارتباط مرگ و میر بیمارستانی و طولانی مدت با شاخص های دموگرافیک، آزمایشگاهی و بالینی توسط آزمون کای دو انجام شد. نتایج: نتایج مطالعه ی حاضر از 143 بیمار نشان داد مرگ و میر بیمارستانی در 8/16 درصد و مرگ و میر طولانی مدت در 9/17 درصد از بیماران اتفاق افتاده است. دو سوم بیماران زن و بقیه مرد بودند که میانگین سنی حدودا ۵۰ سال داشتند. مرگ و میر بیمارستانی با نارسایی کلیوی مزمن، سابقه کنسر، نارسای قلبی و عمل جراحی ارتباط معنادار داشته این یعنی جراحی باعث کاهش مورتالیتی بیمارستانی شده است و مرگ و میر طولانی مدت با نارسایی میترال و نارسایی آئورت ارتباط معناداری نشان داد.