بررسی تأثیر پیوند میتوکندری در ترکیب با تقویت‌کننده‌های میتوکندری به عنوان یک استراتژی بقاء در مقابله با آسیب خونرسانی مجدد میوکارد رت‌های پیر

Abstract

آسیب ایسکمی–خون¬رسانی مجدد میوکارد، تهدیدی جدی برای سلامت قلب مخصوصا درجمعیت سالخورده است که حساسیت به چنین آسیب¬هایی به¬دلیل کاهش عملکرد میتوکندری مربوط به سن، به¬طور قابل-توجهی افزایش می¬یابد. بنابراین میتوکندری¬ها را به عنوان اهداف حیاتی برای درمانهای نوآورانه تبدیل می-کند. هدف این مطالعه بررسی روش درمانی ترکیبی شامل پیوند میتوکندری و تقویت¬کننده¬های میتوکندری، میتوکینون و ملاتونین برای ارزیابی آسیب IR میوکاردی رت¬های پیر می¬باشد. روش کار: در مجموع 108 موش صحرایی نر نژاد ویستار در سنین 22 الی 24 ماه به وزن 400-450 گرم بطور تصادفی به 9 گروه¬ه با یا بدون آسیب IR و/یا درمان، به¬تنهایی یا در ترکیب¬های دوتایی و سه¬گانه تقسیم شدند. مدلی از آسیب IR میوکارد در داخل بدن با مسدود¬کردن و متعاقبا با¬زکردن مجدد شریان کرونر شبیه-سازی شد.MitoQ قبل از القای ایسکمی با دوز10 میلی گرم/کیلوگرم/روزانه به مدت 14 روز، داخل صفاقی، ملاتونین با دوز 10 میلی¬گرم/کیلوگرم، داخل صفاقی و (105×(0.3±2) میتوکندری در 150 میکروگرم بافرتنفسی، داخل میوکاردی) درشروع خون¬رسانی مجدد تزریق شدند. درنهایت، تغییرات شاخص¬های همودینامیک، سطوح CK-MB، نسبت قسمت انفارکته به منطقه درمعرض خطر، عملکرد میتوکندری و بیان ژن¬های بیوژنز میتوکندری از جمله سیرتوئین1 (SIRT-1)، فعال شده توسط پراکسی زوم گیرنده گاما آلفا 1 (PGC-1α) ، و فاکتور تنفسی هسته¬ای2 (NRF-2) ارزیابی شد. یافته¬ها: درمان سه گانه باعث افزایش عملکرد میوکارد،کاهش سطح CK-MB، بهبود عملکرد و بیان ژن¬های بیوژنز میتوکندری در رتهای پیر تحت IR گردید. این رویکرد ترکیبی سه¬گانه در مقایسه با درمانهای تکی یا دوگانه، محافظت قلبی قابل توجهی را به نمایش گذاشت.