علایم بالینی، عوامل میکروبی، علایم آزمایشگاهی و پیامد بیماران مبتلا به عفونت ادراری بدنبال اقدامات اندواورولوژیک

Abstract

از آنجایی که در طی سالهای اخیر سهم جراحی های اندورولوژیک در ایران و منطقه شمال غرب ایران با رشد بسیار زیادی افزایش یافته است و به دلیل اینکه این موضوع، موضوع جدیدی می باشد، به عفونت های پس از جراحی های اندورولوژیک توجه نشده است و به دنبال آن آنتی بیوتیک درمانی مناسب نیز برای این بیماران انجام نمی شود؛ لذا توجه به این مساله می تواند در ابتدا میزان شیوع این عارضه را در این نوع جراحی ها مشخص سازد و به دنبال آن سهم اثر هریک از این عوامل مشخص خواهد شد؛ با توجه به اینکه شیوع و سهم اثر این عوامل ناشناخته مانده است بر آن شدیم تا مطالعه حاضر را با هدف علایم بالینی ،عوامل میکروبی، و پیامد بیماران مبتلا به عفونت ادراری بدنبال اقدامات اندواورولوژیک به انجام برسانیم. روش کار: این مطالعه به صورت توصیفی مقطعی با رویکرد آینده نگر بود که با بررسی پرونده بالینی بیماران کاندید اقدامات اندواورولوژیک (تعبیه کاتتر دابل جی، TURB و TURP و نفرولیتوتومی، نفروستومی) با رعایت معیارهای ورود و خروج انجام شد؛ در ابتدا شیوع کلی عفونت ناشی از اقدامات اندواورولوژیک برآورد شد؛ اطلاعاتی همچون اطلاعات دموگرافیک، اطلاعات مربوط به پرونده پزشکی شرکت کنندگان، اطلاعات مرتبط با علایم بیماری، اطلاعات مرتبط با نوع باکتری ، داروهای دریافتی که شامل نوع باکتری ، نوع داروی دریافتی ، دوزاژ تجویز شده ، طول مدت بستری، اقدامات تهاجمی همچون جراحی دوباره، نیاز به بستری در بخش مراقبت های ویژه و مرگ و میر بود. نتایج: باکتری های گرم منفی نسبت به باکتری های گرم مثبت در تعداد بیشتری از بیماران ایجاد بیماری کرده بودند؛ در میان باکتری های گرم منفی، شایع ترین نوع باکتری، اشرشیا کلی بود و در میان باکتری های گرم مثبت، باکتری Enterococcus faecalis شایع ترین نوع باکتری بود. بررسی علایم بالینی بیماران حاکی از آن بود که تب در تمام بیماران بالای 38 درجه بود؛ همچنین سوزش ادراری نیز در اکثر بیماران وجود داشت. شایعترین آنتی بیوتیک مورد استفاده در بیماران با تعبیه دابل جی، TURBو TURP به ترتیب سیپروفلوکساسین، ایمیپنم و ایمیپنم بودند؛ اما شایع ترین آنتی بیوتیک های مورد استفاده در بیماران نفرولیتوتومی شامل مروپنم و ایمیپنم و سیپروفلوکساسین بودند. شایع ترین سوش های جدا شده از کشت های ادراری شامل اشرشیا کلی و سودوموناس آئوروژینوزا بودند. بیشترین مقاومت به اشرشیا کلی مربوط به كوتريموكسازول (75 مورد)، سفتریاکسون (41 مورد) و آمیکاسین (41 مورد) بودند. همچنین بیشترین مقاومت سودوموناس مربوط به كوتريموكسازول (69 مورد)، سفتریاکسون(66 مورد)، سفتازیدیم (36 مورد)، سفپیم (36 مورد)، بیپراسیلین تازوباکتام (36 مورد) و جنتامایسین (31 مورد) بودند.