مقایسه¬ی میزان شکست نگهدارنده¬ی ثابت باند شونده¬ی کانین تا کانین با دو نوع کامپوزیت فلوی GC و گرادیای GC در فک پایین بیماران ارتودنسی و بررسی ارتباط آن با میزان شکست باندینگ براکت ها : " مطالعه¬ی کارآزمایی بالینی تصادفی شده"

Abstract

سابقه و هدف: حفظ ثبات نتایج درمان ارتودنسی یکی از چالش‌های اساسی این حوزه است، که بدین منظور نگهدارنده های ثابت به دلیل عدم نیاز به همکاری بیمار برای حفظ نتایج درمان بکار می روند. کامپوزیت‌های فلو به دلیل سهولت استفاده و حساسیت تکنیکی کمتر، گزینه‌ای محبوب برای نگهدارنده‌های ثابت شده‌اند. این مطالعه نرخ شکست باندینگ نگهدارنده‌های ثابت فک پایین با دو نوع کامپوزیت فلوی GC و گرادیای GC را در مدت ۶ ماه بررسی کرده و ارتباط آن با شکست براکت‌ها در طول درمان ارتودنسی را ارزیابی کرده است. مواد و روش‌ها: در این کارآزمایی بالینی تصادفی، 56 بیمار (336 دندان) به‌طور تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم شدند. نگهدارنده‌های Stainless Steel Multi-Stranded با دو نوع کامپوزیت GC Ortho Connect Flow و GC Gradia Direct Anterior باند شدند. تمام مراحل باندینگ به‌صورت استاندارد توسط یک ارتودنتیست انجام شد و شکست باندینگ در فالوآپ‌های 1، 3 و 6 ماهه بررسی شد. همچنین زمان کاربری دو نوع کامپوزیت نیز توسط کرنومتر اندازه گیری شد. یافته‌ها: بین دو کامپوزیت از نظر میزان شکست باندینگ در بازه‌های زمانی مختلف تفاوت معناداری مشاهده نشد. بااین‌حال، در بیمارانی که بیش از یک براکت در طول درمان از دندان آن‌ها جدا شده بود، شکست باندینگ نگهدارنده‌های باند شده با کامپوزیت گرادیا بیشتر بود، درحالی‌که در کامپوزیت فلوی GC ارتباط معناداری دیده نشد. همچنین، زمان کاربری کامپوزیت فلو به‌طور میانگین 2.6 دقیقه کمتر از گرادیا بود. نتیجه‌گیری: کامپوزیت فلوی GC به دلیل حساسیت تکنیکی کمتر، زمان کاربری کوتاه‌تر و عدم ارتباط با شکست براکت‌ها، گزینه‌ای مناسب برای باندینگ نگهدارنده‌های ثابت فک پایین محسوب می‌شود، خصوصاً در بیمارانی که میزان شکست براکت در آن‌ها بالاست.