بررسی اثر ملاتونین بر آسیب بافت ریه رتهای نر مبتلا به دیابت نوع دو از طریق محور Nrf2/TLR4

Abstract

تاکنون مطالعات زیادی اثر بخشی ملاتونین را در مدلهای حیوانی دیابت و بیماری های مزمن سیستم تنفسی نشان داده اند با این حال مکانیسم اصلی اثرات درمانی آن در کاهش عوارض ریوی دیابت و بیماری های مزمن ریوی به طورکامل شناخته نشده است. بنابراین در این مطالعه اثر ملاتونین برآسیب بافت ریه رتهای نر مبتلا به دیابت نوع دو از طریق محور Nrf2/TLR4 مورد بررسي قرار گرفت. روش کار: دراین مطالعه،24سر رت نر بالغ به وزن تقریبی 180 تا 210گرم به طورتصادفی به3گروه 8تایی شامل گروه کنترل، گروه دیابت، و گروه دیابت + ملاتونین تقسیم شدند .به منظور القا دیابت نوع دو، حیوانات به مدت چهار هفته رژیم پرچرب دریافت کردند و در انتهای هفته چهارم، استرپتوزوتوسین (35mg/kg) به‌صورت داخل صفاقی تزریق شد. رژیم پرچرب به مدت 8 هفته بعد از القا دیابت در حیوانات ادامه یافت.در گروه دریافت کننده ملاتونین، ملاتونین به صورت داخل صفاقی دوبار در هفته و با دوز (3mg/kg)همراه با رژیم پرچرب به مدت 8 هفته بعد از القا دیابت تزریق شد.در پایان هفته دوازدهم، حیوانات با تزریق دوز بالای کتامین و زایلازین کشته شدند و بافت ریه آنها جهت بررسیهای مورد نظر خارج شد. برای بیان ژنهای مرتبط با محور Nrf2/TLR4 از Real Time-PCR استفاده شد.برای بررسی تغییرات پاتولوژیک از رنگ هماتوکسیلین وائوزین استفاده شد. . یافته¬ها: نتایح ما نشان داد که القا دیابت نوع دو میتواند باعث افزایش تغییرات پاتولوژیک، کاهش بیان Nrf2 و افزایش بیان TLR4، MYD88،TRIF و IRAK-1در بافت ریه حیوانات دیابتی در مقایسه با گروه کنترل شود. تزریق داخل صفاقی ملاتونین باعث کاهش آسیب بافت ریه گردید..