بررسی تاثیر تیمار با داروی کابرگولین بر روی بیان فاکتورهای التهابی و ضدالتهابی در سلول‌های دندریتیک مشتق از مونوسیت

Abstract

سلول‌های دندریتیک سلول‌های مهم ارائه‌دهنده آنتی‌ژن هستند که نقشی اساسی در پل زدن میان پاسخ‌های ایمنی ذاتی و اکتسابی دارند. این سلول‌ها علاوه بر ظرفیت استثنایی ارائه آنتی‌ژن، قادرند پاسخ‌های ایمنی ایمونوژنیک و تولرژن را شروع و کنترل کنند. DC های ایمونوژن در تعامل با لنفوسیت‌های T در دفاع علیه سلول‌های سرطانی نقش دارند و DC های تولرژن در سرکوب پاسخ‌های ایمنی با تولید و بیان فاکتورهای مهاری شرکت می‌کنند. سرطان امروزه تمامی جوامع را درگیر خود کرده است. با توجه به عوارض درمان‌های رایج سرطان شامل جراحی، شیمی‌درمانی و پرتودرمانی نظیر آسیب به سلول‌های سالم بدن، استفاده از روش ایمونوتراپی در درمان سرطان با بهبود عملکرد سیستم ایمنی در سال‌های اخیر مورد توجه قرار گرفته است. از طرفی نقص در تحمل آنتی‌ژن‌های خودی به واکنش‌های ایمنی علیه آنتی‌ژن‌های خودی می‌انجامد که منجر به بیماری‌های خودایمنی می‌شود. در نتیجه از روش‌های سرکوب اختصاصی ایمنی می‌توان در درمان بیماری‌های خودایمنی بهره گرفت. دوپامین (DA) یک انتقال دهنده عصبی مهم است که اخیراً مشخص شده است که یک واسطه تعدیل کننده ایمنی است و بسیاری از سلول‌های ایمنی نظیر DC ها گیرنده‌های دوپامین (DRs) را بیان می‌کنند. داروی کابرگولین یک آگونیست گیرنده دوپامین است که به نظر می‌رسد نقش ضدالتهابی در سیستم ایمنی ایفا می‌کند. این مطالعه به بررسی تاثیر تیمار با داروی کابرگولین بر بیان فاکتورهای التهابی و ضدالهتابی در سلول‌های دندریتیک مشتق از مونوسیت پرداخت. روش کار: ابتدا سلول‌های تک هسته‌ای خون محیطی (PBMCs) با استفاده از محلول فایکول جدا شد. سپس مونوسیت‌‌ها از PBMC جدا شده و با استفاده از سایتوکاین‌های IL-4 و GM-CSF، DC های مشتق از مونوسیت تولید شد. بیان مارکر‌های سطحی DC ها همچون CD11c، HLA-DR و CD86 توسط فلوسایتومتری انجام شد. سپس DC ها با لیپوپلی‌ساکارید انکوبه شدند تا بالغ و فعال شوند. برای به دست آوردن بهترین دوز مصرفی داروی کابرگولین، دوزهای ۱۰ و ۱۰۰ میکرومولار مورد بررسی قرار گرفت سپس میزان آپوپتوز و نکروز القایی توسط دوزهای مختلف استفاده شده، با آنکسین و PI سنجیده شد و خوانش توسط فلوسایتومتری صورت گرفت. سپس mDC ها با داروی کابرگولین تیمار ‌شدند و بیان نسبی ژن‌های IL-10، IL-12، TNF-α، TGF-β، NF-KB و IDO با روش Real Time PCR به دست آمد. یافته‌ها: بیان CD86 و HLA-DR که به ترتیب مارکرهای مرتبط با بلوغ و ارائه‌ی آنتی‌ژن هستند، در DC های تیمار شده با کابرگولین به طور قابل توجهی افزایش یافت. سطح TGF-β، IL-10 و IDO در DC های گروه کابرگولین به طور قابل توجهی کاهش و در مقابل بیان TNF-α و IL-12 در این گروه افزایش یافت.