مطالعه اثر کوردیسپین بر تکثیر و زنده مانی مرتبط با HIF-1a در سلول های سرطان خون میلوئیدی مزمن

Abstract

لوسمی مزمن میلوژن (CML) که به عنوان لوسمی میلوئیدی مزمن نیز شناخته می‌شود، یک اختلال میلوپرولیفراتیو است که با افزایش تکثیر رده سلولی گرانولوسیتی بدون از دست دادن ظرفیت آن‌ها برای تمایز مشخص می‌شود. با بهبود بقا و افزایش شیوع این بیماری لزوم یافتن روش‌های درمانی ایمن‌تر، به صرفه‌تر و در دسترس‌تر امری حیاتی به‌نظر می‌رسد. در این میان، کوردیسپین ماده‌ای با خواص درمانی مختلف کشف شده از جمله خاصیت ضدسرطانی است که مطالعات گذشته نشان داده‌اند در انواع مختلف بدخیمی‌های خون می‌تواند با مکانیسم‌های مختلف کاربردهای درمانی داشته باشد. HIF-1a یکی از نکات کانونی سازگاری سلول با هیپوکسی است که بر بیان شبکه‌های ژنی مخصوص درگیر در انرژی‌زایی و متابولیسم سلول تاثیر می‌گذارد. سازگاری متابولیک القاشده توسط HIF-1 a آنژیوژنزرا تقویت می‌کند، به فرار از شناسایی توسط سیستم ایمنی کمک می‌کند، و ظرفیت آنتی‌اکسیدانی سلول سرطانی را افزایش می‌دهد. نشان داده است که HIF-α با تنظیم کردن بیان p21 باعث تکثیر سلول های CML می شود. از سوی دیگر نیز مشخص شده‌است که در سلول‌های سرطانی خون، HIF-1a موجب کاهش بیان mir-20a می‌گردد که آن‌هم در تنظیم بیان p21 نقش دارد. لذا هدف از این مطالعه، بررسی میزان بیان ژن‌های HIF-1aو p21 و نیز mir-20a پس از تیمار با کوردیسپین می باشد.

مواد و روش ها: در این مطالعه سلول‌های K562 به عنوان رده سلولی رایج CML با غلظت IC50 کوردیسپین در هر دو شرایط هیپوکسی و نرموکسی به مدت 24 ساعت تیمار شده و سپس از آن‌ها RNA توتال استخراج شد. پس از سنتز cDNA، میزان بیان ژن‌های HIF-1a و p21 و نیز mir-20a توسط روش real-time PCR کمی تعیین گردید. یافته‌ها: این مطالعه با استفاده از تست qRT-PCR تغییرات بیان ژن‌های HIF-1a، p21 و miR-20a را در تیمار با کوردیسپین نشان داد که در میزان بیان ژن‌ p21 کاهش معنادار مشاهده شد، و در میزان بیان miR-20a افزایش چشم‌گیر دیده شد، اما تغییر معناداری در بیان ژن HIF-1a رؤیت نشد.