مقایسه شاخص های بالینی بیماران مبتلا به سکته حاد قلبی تحت درمان با آنژیوپلاستی اولیه پذیرش شده در اورژانس مدنی تبریز به دو روش کد 247 و مراجعه شخصی در سال1402

Abstract

چکیده زمینه: STEMI یکی از مهم ترین اورژانس های قلبی و علل مرگ و میر در جوامع امروزی است. بنابراین گسترش دانش و بهبود کیفیت مراقبت از این بیماری یک نیاز حیاتی است. یکی از بهترین روش های درمانی آن انجام آنژیوپلاستی اولیه بموقع برای باز کردن رگ مسدود و برقراری مجدد خونرسانی به بافت عضله قلب در حال ایسکمی می باشد. در کشور ایران در راستای مدیریت موثر این بیماری برنامه ملی کد 247 اجرایی شده است. هدف از این مطالعه پایش و مقایسه شاخص های بالینی بیماران مبتلا به STEMI تحت درمان با آنژیوپلاستی اولیه پذیرش شده به دو روش کد 247 و مراجعه شخصی بود. مواد و روش ها: این مطالعه با طرح توصیفی-مقایسه‌ای و با شرکت 313 نفر از بیماران مبتلا به STEMI مراجعه‌کننده به اورژانس بیمارستان مدنی شهر تبریز و تحت درمان با آنژیوپلاستی اولیه در سال 1402 انجام شده است. نمونه مورد مطالعه بر اساس معیارهای ورود به مطالعه و به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شد. ابزار گردآوری داده ها شامل فرم مشخصات جمعیت‌ شناسی و شاخص‌های بالینی بیماران بود. روایی صوری و محتوایی ابزراها توسط 15 نفر از اساتید مورد بررسی و تایید قرار گرفت. برای ارزیابی پایایی فرم ثبت شاخص های بالینی، طی یک مطالعه مقدماتی با شرکت 20 بیمار و با استفاده از روش توافق بین ارزیابان مقدار کاپا کوهن برای داده‌های اسمی 86/0 و مقدار همبستگی بین طبقات 92/0 محاسبه شد. همچنین کالیبراسیون دستگاه سنجش تروپونین I سرم و اکوکاردیوگرافی طبق دستورالعمل سازنده انجام شد. داده ها در محیط نسخه 23 نرم افزار SPSS با استفاده از آمار توصیفی( شامل فراوانی، میانه و چارک ها) و استنباطی (شامل آزمون مان ویتنی یو تست، کای دو و کروسکال والیس تجزیه و تحلیل شدند و برای کنترل اثر متغیرهای مخدوشگر از رگرسیون خطی، چندگانه و لجستیک استفاده شد. نتایج: نتایج نشان داد اغلب بیماران مورد مطالعه مرد(3/78 درصد ) و ساکن شهر(4/76 درصد ) بوده و حدود 50 درصد آنان 60 سال و یا پایین تر هستند. مقدار متوسط(میانه) زمان تاخیر پیش بیمارستانی و زمان تاخیر در شروع درمان آنژیوپلاستی اولیه برای کل بیماران به ترتیب 191 دقیقه و 302 دقیقه بود که بیشتر از زمان استاندارد توصیه شده است. زمان درب تا عبور وایر 80 دقیقه و کمتر از مقدار استاندارد بود. همچنین نتایج نشان داد افرادیکه به روش کد 247 پذیرش شده بودند در مقایسه با سایر بیماران متوسط زمان های تاخیر کمتری داشته و این میزان کاهش از لحاظ آماری معنی‌دار بود(001/0 > P ). همچنین گروه اول نسبت به گروه دوم شاخص های بالینی شامل سطح سرمی تروپونین I، کسر تخلیه ای بطن چپ و میزان موفقیت آنژیوپلاستی بهتری داشتند(001/0 > P ). نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد تاخیر های پیش بیمارستانی جزء مشکل‌ساز در مدیریت بیماران مبتلا به STEMI می باشد. بنابراین در راستای آنژیوپلاستی اولیه بموقع، بهبود شاخص های بالینی و کیفیت مراقبت پیشنهاد می شود این بیماران بویژه افراد ساکن در مناطق روستایی و دوردست در چارچوب کد 247 پذیرش و مدیریت شوند. همچنین برای ایجاد هماهنگی بیشتر و حصول نتایج بهتر بایستی به همه ذینفعان شامل عموم مردم، مدیران و پرسنل اورژانس در مورد برنامه ملی مدیریت STEMI آموزش های لازم و کافی داده شود.