تاثیر عصاره‌ی هیدروالکلی شاهتره بر پروفایل لیپیدی، شاخص‌های قند خون، فاکتورهای التهابی، شاخص‌های استرس اکسیداتیو، در بیماران دیابتی نوع دو چاق تحت رژیم کم‌کالری

Abstract

دیابت نوع دو ترکیبی از سندرم متابولیکی ( التهاب رگی، نقص در کار آندوتلیال، پرفشاری خونی، دیس لیپیدمی و چاقی احشایی) و پاتوفیزیولوژی آن منتج از تقابل پیچیده بین مقاومت انسولین، نقص در عمل سلول‌های بتا و آدیپوکینها می‌باشد. مقاومت انسولینی در ۹۰ درصد از افراد مبتلابه دیابت نوع دو وجود دارد و تحقیقات نشان می‌دهد ۸۰ درصد از این افراد را افراد چاق هستند. هدف: مطالعه ی حاضر جهت بررسی تاثیر عصاره‌ی هیدروالکلی شاهتره بر پروفایل لیپیدی، شاخص‌های قند خون، فاکتورهای التهابی، شاخص‌های استرس اکسیداتیو، در بیماران دیابتی نوع دو چاق تحت رژیم کم‌کالری, طراحی شده است. روش کار: مطالعه‌ی حاضر به شکل کار آزمایی بالینی شاهد دار تصادفی دوسوکور بر روی ۱۰۶ بیمار از زنان سنین٢٠ تا٥٠ سال (غیر یائسه) و همچنین در مردان سنین٢٠ تا٥٠ سال و محدوده‌ی BMI بین ٢٥ تا ٤٠ کیلوگرم بر مترمربع مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد. افراد دارای معیارهای ورود به مطالعه که بیماری دیابت نوع دو هستند که توسط متخصص تائید شد به روش تصادفی دریکی از گروه‌های «مکمل» یا دارونما» و با استفاده از نرم‌افزار RAS به روش بلوک‌های تصادفی دریکی از دو گروه مکمل شاهتره ( ۵۰۰ میلی عصاره‌ی هیدروالکلی شاهتره روزانه به مدت دوماه و یا دارونما (کپسول‌های حاوی نشاسته ذرت ) قرار گرفتند. شاخص های گلیسمی، پروفایل لیپیدی و سطوح سرمی لپتین، رزیستین و آدیپونکتین و شاخص های اسسترس اکسیداتیو در دو گرو قبل و بعد از مداخله مورد بررسی قرار گرفت. ۴۳ بیمار در ابتدا یا در طی مطالعه از مطالعه خارج گردیدند. در نهایت آنالیز داده ها بین ۳۲ نفر از گروه دریافت کننده عصاره شاهتره (کپسول‌های حاوی نشاسته ذرت ) و ۳۱ نفر از گروه دریافت کننده پلاسبو انجام گرفت.

یافته ها: تفاوت معنی‌داری در شاخص‌های گلیسمی شامل FBS، HOMA-IR، QUICKI، سطح انسولین و همچنین پروفایل لیپیدی شامل HDL-C وجود داشت. (۰۵/۰ P< ) سطح سرمی ALT، AST، ALP، BUN، اوره، کراتینین و متغیرهای HA1C و AST/ALT در گروه FP نسبت به گروه دارونما در پایان کارآزمایی تغییر معنی‌داری نداشت. شاخص های تن سنجی شامل وزن بدن، BMI، WC و HC در هر دو گروه به طور معنی داری کاهش یافت.. (۰۵/۰ P< ). عصاره شاهتره ارتباط معناداری با کاهش نشانگرهای زیستی مرتبط با استرس اکسیداتیو در بیماران مبتلا به دیابت از جمله سوپراکسیداتیو, مولکول چسبنده داخل سلولی, MDA, GSH-Pxو TAC داشت. (۰۵/۰ P< )