مقایسه ارتودنتیک تقارن قوس های دندانی به دو روش دستگاه اسکنر دیجیتال خارج دهانی و به روش دستی

Abstract

آسیمتری قوس دندانی یک یافته بالینی رایج در جمعیت ها است. آسیمتری قوس دندانی قبل و بعد از درمان ارتودنسی اندازه گیری می شود. با پیشرفت روش های دیجیتال و ظهور آنها در ارتودنسی، به نظر میرسد روش دیجیتال جدید نیاز به ارزیابی و مقایسه با روش گلد استاندارد دستی دارد. این مطالعه با هدف ارزیابی دقت و صحت روش اندازه گیری عدم تقارن دیجیتال انجام شد. 60 کست دندانی فک بالا با استفاده از اندازه‌گیری‌های معمولی با گرید دنتاروم و اندازه‌گیری‌های دیجیتال با استفاده از اسکنر خارج دهانی Dentium Rainbow مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. آسیمتری عرضی و قدامی-خلفی دندان کانین و مولر اول قوس فک بالا توسط هر دو روش اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل آماری برای مقایسه بین دو روش شامل: ضرایب همبستگی درون رده ای (ICC) و نمودارهای بلند آلتمن، خطای دالبرگ و نسبی دالبرگ (RDE) بود. علاوه بر این، برای ارزیابی خطای هر روش وتکرارپذیری آنها، ICC بین 4 اندازه گیری مرسوم برای بررسی تکرارپذیری روش مرسوم و بین 2 اندازه گیری دیجیتال برای بررسی تکرارپذیری روش دیجیتال انجام شد. نتایج: دو روش توافق خوبی با مقادیر ICC از 97.6% تا 99.0 نشان دادند. نمودارهای بلند آلتمن تطابق خوبی بین روش ها را نشان داد. RDE بین روش ها از 0.214 تا 0.327 متغیر بود. روش دیجیتال مقادیر کمی بالاتر را به همراه داشت، اما تفاوت‌ها از نظر آماری معنی‌دار نبود. نتیجه گیری: روش دیجیتال با استفاده از اسکنر خارج دهانی نتایج قابل مقایسه ای با روش دستی ارائه می دهد. در حالی که روش دستی تکرارپذیری کمی بالاتر بین هر اندازه گیری نشان داد که حاصل از مقیاس ضعیف 0.5میلیمتری آن بود، روش دیجیتال مزایایی را در ذخیره سازی و تجزیه و تحلیل داده ها ارائه می دهد. این یافته‌ها نشان می‌دهد که روش‌های دیجیتال می‌توانند جایگزین مناسبی برای اندازه‌گیری‌های دستی در ارزیابی‌های ارتودنسی تقارن قوس دندانی باشند.