تعیین تغییرات حافظه در سالمندان کاندید جراحی الکتیو تعبیه پلاک تیبیا تحت بیحسی نخاعی

Abstract

از آنجایی که تغییرات حافظه می تواند زمینه ساز اختلالات شناختی همچون دلیریوم، دمانس و کاهش حافظه شود، می توان با سنجش این موضوع به اقدامات پیشگیرانه پرداخت. از طرفی دیگر بیشترین تغییرات حافظه پس از جراحی، در سالمندان رخ می دهد و همین موضوع، ضرورت انجام اقدامات پیشگیرانه را بیشتر می نماید. با توجه به اهمیت این موضوع و مطالب ذکر شده، هدف از این مطالعه بررسی اثرات بی حسی منطقه ای با بوپیواکائین در اختلال حافظه در سالمندان تحت عمل جراحی الکتیو می باشد. روش کار و مواد: در این مطالعه توصیفی مقطعی تعداد 135 بیمار وارد مطالعه شدند؛ پس از تزریق داروی بی حسی نخاعی، بیماران در پوزیشن سوپاین قرار گرفتند و اکسیژن کمکی را از طریق ماسک اکسیژن دریافت نمودند. برای هر بیمار یک فرم جمع آوری اطلاعات تنظیم شد و اطلاعات هر بیمار در آن ثبت شد؛ این اطلاعات شامل سن، جنسیت، کلاس ASA ، نوع جراحی، طول مدت جراحی، وضعیت همودینامیک )فشار خون سیستولیک و دیاستولیک، ضربان قلب و میزان اشباع اکسیژن شریانی( هر 3 دقیقه یک بار، ماکسیمم فشار خون دیاستولیک و سیستولیک، ماکسیمم ضربان قلب، مینیمم فشار خون سیستولیک و دیاستولیک، مینیمم ضربان قلب، طول مدت بی حسی و آزمون حافظه وکسلر) 24 ساعت قبل از جراحی و 24 ساعت پس از جراحی بود. همچنین برای بررسی وضعیت متغیر اصلی مطالعه از آزمون حافظه وکسلر که به عنوان یک مقیاس عینی برای ارزیابی حافظه است، استفاده شد. یافته ها: حافظه کلی در 24 ساعت پس از جراحی به صورت معناداری کاهش یافته است (014/0=P)؛ از طرفی دیگر در بررسی خرده مقیاس های آزمون وکسلر نیز مشخص شد که حافظه منطقی (001/0=P)، تکرار ارقام (047/0=P) و حافظه بینایی (048/0=P) در 24 ساعت پس از جراحی نسبت به قبل از جراحی به صورت معناداری با تغییر مواجه شده اند.