بررسی اثر MiR-206 بر میزان بیان ژن NOD2در سلولهاي منوسیت بيماران لوپوس اريتروماتوز سيستماتيك

Abstract

لوپوس یک بیماری خودایمنی التهابی مزمن با طیف وسیعی از تظاهرات بالینی است که با درگیری چندگانه سیستم‌های بدن شناخته می شود. در جامعه ی ایران، SLE در زنان شایع تر است (حدود 9 برابر بیشتر از مردان) و بیشتر بین 15 تا 44 سال تشخیص داده می شود. سیگار کشیدن، مصرف الکل، فلزات، آلودگی هوا، چاقی، رژیم غذایی نا مناسب، عفونت ها (مثل EBV، CMV)، آفت کش ها و سیلیس از خطرات زیست محیطی مرتبط با SLE هستند. عوامل ژنتیکی نیز نقش مهمی در پیشرفت SLE دارند که عمدتاً با اثر ترکیبی ژن‌های مختلف مرتبط است. شیوع SLE در ایران به عنوان یک کشور خاورمیانه 40 نفر در 100000 نفر گزارش شده است. SLE در بیماران ایرانی نسبت به قفقازی های اروپایی علائم شدیدتری دارد. به نظر می رسد که شدت بالاتر SLE در بین ایرانیان با برخی از ریسک فاکتور های محیطی از جمله تغذیه مرتبط باشد؛ لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر MiR-206 بر میزان بیان ژن NOD2در سلولهاي منوسیت بيماران لوپوس اريتروماتوز سيستماتيك انجام شد. مواد و روش‌ها: ابتدا سلول‏های منوسیت بیماران لوپوس در محیط کشت RPMI حاوی FCS 10% در دمای 37ₒc و CO2 5% کشت داده شد سپس MiR-206 همراه وکتور و معرف ترانسفکت کننده Lipofectamin2000 به محیط کشت اضافه ‏گردید‏. انکوباسیون انجام شده و بعد از گذشت زمان لازم میزان‏ بیان ژن NOD2 بوسیله qRT-PCR اندازه ‏گیری شد. میزان بیان میکرو آرنای 206 توسط تکنکیک real time pcr مورد ارزیابی قرار گرفت اطلاعات گردآوری شده، با استفاده ازآزمون Student t-test و توسط نرم افزار SPSS آنالیز گشته و در تمامی آزمون های آماری 05/0>P معنادار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: میزان بیان ژن هدف NOD2پس از جایگزینی MiR-206 آن به سلول‏های بیماران لوپوسیی کاهش یافت. میزان بیان MiR-206 در سلولهای منوسیت حاصل از بیماران لوپوس افزایش معنی داری داشت.