بررسی حساسیت آنتی بیوتیک های جدید داپتومایسین، لینزولید، کینوپریستین و دالفوپریستین علیه استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین جمع آوری شده از بخش های مراقبت ویژه بزرگسالان بیمارستان سینا، تبریز

Abstract

سویه های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین (MRSA) به فراوانی از عفونت های بیمارستانی جدا می شود. این ارگانیسم به اکثر آنتی بیوتیک ها مقاوم هستند و گزینه های محدودی برای درمان عفونت های ایجاد شده توسط MRSA در دسترس است. از راهکار های درمانی جهت غلبه بر MRSA درمان آنتی بیوتیکی با استفاده از ترکیبات جدید آنتی بیوتیکی یا استفاده از دو یا چند آنتی بیوتیک مختلف است. هدف از مطالعه حاضر بررسی حساسیت آنتی بیوتیک های جدید داپتومایسین، لینزولید، کینوپریستین و دالفوپریستین علیه MRSA جمع آوری شده از بخش های مراقبت ویژه بزرگسالان بیمارستان سینا، تبریزبود. روش ها: نمونه های‌ بالینی بر روی محیط رشد اختصاصی تلقیح و ایزوله های باکتریایی با استفاده از روش‌های استاندارد میکروب شناسی تعیین هویت شدند. الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی 12 ایزوله مورد بررسی با روش دیسک دیفیوژن و حداقل غلظت مهار کننده گی با استفاده از روش های E-test و میکروبراث دایلوشن تعیین شد. اثرات سینرژیک ترکیبات مورد مطالعه با تعیین ایندکسfractional inhibitory concentration (FIC) با روش Chekerboard تعیین شد. یافته ها: در مطالعه حاضر سطوح بالایی از مقاومت آنتی بیوتیکی مشاهده شد. هیچکدام از ایزوله های مطالعه شده به ونکومایسین، لینزولید، داپتومایسین و کینوپریستین و دالفوپریستین مقاوم نبودند. اثرات سینرژی قابل ملاحظه ای بین ونکومایسین و ریفامیپن، و کوتریموکسازول و ریفامپین مشاهد شد.