فراوانی مقاومت به کلیندامایسین، اریترومایسین و مترونیدازول در ایزوله های بالینی باکتروئیدس فراژیلیس

Abstract

باکتروئیدس فراژیلیس شایع ترین باکتری بی هوازی است که از عفونت های درون زا تک میکروبی و چند میکروبی جداسازی می شود و می تواند جایگاه های آناتومیک مختلف را آلوده کند و موجب بیماری های متعدد شود. مقاومت این باکتری نسبت به آنتی بیوتیک های رایج در حال افزایش است. لذا هدف از مطالعه حاضر تعیین میزان حساسیت آنتی بیوتیکی ایزوله های بالینی باکتروئیدس فراژیلیس جدا شده از نمونه های بالینی بیمارستان های شهر تبریز نسبت به کلیندامایسین، اریترومایسین و مترونیدازول بود. روش ها نمونه های‌ بالینی بر روی محیط رشد اختصاصی تلقیح و ایزوله های باکتریایی با استفاده از روش‌های استاندارد میکروب شناسی شناسایی شدند. الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی ایزوله های باکتروئیدس فراژیلیس با استفاده از روش میکروبراث دایلوشن بررسی شد. سپس حضور ژن‌های erm و nim با روش PCR با استفاده از پرایمرهای اختصاصی ارزیابی شد. درنهایت مقاومت به عوامل ضد میکروبی با واسطه پمپ های افلاکس RND با روش فنوتیپی ارزیابی شد. یافته ها ایزوله های باکتروئیدس فراژیلیس نسبت به کلیندامایسین، اریترومایسین و مترونیدازول به ترتیب در 6/64%، 3/58% و 2/4% مقاومت را نشان دادند. از بین 48 ایزوله باکتروئیدس فراژیلیس، ژن‌های ermB، ermG و ermF به ترتیب در 9/47%، 6/14% و 2/29% ایزوله مشاهده شدند، اما ژن nim در هیچ یک از جدایه‌ها یافت نشد. مقاومت ناشی از پمپ افلاکس در 50 درصد از جدایه های مورد بررسی تایید شد.