| dc.contributor.author | بهمنی, محدثه | |
| dc.date.accessioned | 2024-10-21T05:24:59Z | |
| dc.date.available | 2024-10-21T05:24:59Z | |
| dc.date.issued | 1402 | en_US |
| dc.identifier.uri | https://dspace.tbzmed.ac.ir:443/xmlui/handle/123456789/71525 | |
| dc.description.abstract | اولین افراد مبتلا به ویروس کرونای جدید (SARS-CoV-2) در اواخر سال 2019 در چین گزارش شدند. این بیماری سپس COVID-19 نام گرفت. شایع ترین علائم تب، کسالت، سرفه و تنگی نفس است. با این حال، علائم کمتر شایع شامل علائم گوارشی (GI)، هموپتیزی و سردرد است. طیف شدت بیماری از اشکال بدون علامت یا خفیف تا شدیدا کشنده متغیر است که با سندرم دیسترس تنفسی حاد (ARDS) و سایر آسیب های ارگانی مرتبط است. درگیری تنفسی در COVID-19 در موارد شدید منجر به اختلالات شناختی و روانی می شود (1).
مطالعات نشان می دهد بیمارانی که از COVID-19 بهبود یافته اند، اختلالات روانی را تجربه می کنند. حتی در اشکال خفیف این بیماری، فرد ممکن است پس از بیماری با مشکلات عصبی مواجه شود. ننگ ابتلا به COVID-19 یک موضوع مهم در این باره است(2). این ویروس علاوه بر درگیری تنفسی می تواند عوارض جانبی متعددی داشته باشد. علائم عصبی و روانپزشکی به دنبال عفونت با SARS-CoV-2 درمتون گزارش شده است و شایع ترین علائم گزارش شده فراتر از مرحله حاد بیماری بوده، و معمولاً برای مدت طولانی باقی می مانند (3). نشان داده شده که خطر اختلال شناختی در بیماران با فرم شدید بیماری بیشتر قابل توجه است (4).
پس از ابتلا به SARS-CoV-2، سیتوکین های التهابی مانند اینترلوکین (IL)-6 آزاد می شوند و با اختلالات شناختی و روانی مرتبط هستند (3). همه‌گیری COVID-19 بار روانی بسیاری را برای جوامع، به‌ویژه در گروه‌های آسیب‌پذیر و افرادی که مشکلات روانی قبلی داشتند، داشته است. اثرات مستقیم و غیرمستقیم ویروس بر CNS علاوه بر خود بیماری همه گیر و نگرانی های مرتبط (5) اهمیت ارزیابی روانشناختی در بازماندگان COVID-19 را نشان می دهد.
COVID-19 یک شرایط بحرانی برای کل جهان و همه کشورها است. مطالعات بار روانی COVID-19 را بر گروه ها و افراد مختلف نشان می دهد. به گفته Luo و همکاران(6)، شیوع اضطراب و افسردگی در طول همه‌گیری در سراسر جهان افزایش یافته است. آنها شیوع اضطراب را 33 درصد و شیوع افسردگی را 28 درصد نشان دادند. یک مطالعه مروری نظام مند نشان داد که شیوع اختلالات روانی در دوران همه‌گیری در بین کارکنان مراقبت‌های بهداشتی 20 درصد برای افسردگی، 23 درصد برای اضطراب و 8 درصد برای علائم استرس پس از سانحه (PTSD) بوده است (7). یک مطالعه در ایران نشان داد که 29.9 درصد از شرکت‌کنندگان نسبت به قبل از همه‌گیری، اضطراب بیشتری داشتند. در 54.8 درصد نمرات افسردگی افزایش یافت (8). با این حال، به نظر می‌رسد بار روانی COVID-19در گروه‌های آسیب‌پذیر و افرادی که خود یا اعضای خانواده‌شان یا افراد نزدیک به ویروس آلوده شده‌اند، برجسته‌تر است (9).
بنابراین، ارزیابی تأثیر روانشناختی COVID-19 برای برنامه‌ریزی مداخلات مورد نیاز، به‌ویژه در افراد مبتلا به اختلالات روانپزشکی از قبل موجود و افرادی که حمایت اجتماعی کافی ندارند، مهم است. این مطالعه به منظور بررسی پیامد روانشناختی عفونت COVID-19در یک جمعیت ایرانی طراحی شده است. همچنین در اینجا نتایج ارزیابی روانشناختی گروهی از مردم ایران در دوران COVID-19 را گزارش می‌کنیم. | en_US |
| dc.language.iso | fa | en_US |
| dc.publisher | دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده پزشکی | en_US |
| dc.relation.isversionof | https://dspace.tbzmed.ac.ir:443/xmlui/handle/123456789/71524 | en_US |
| dc.title | ارزیابی روانشناختی در یک جمعیت ایرانی در دوران کووید-19 | en_US |
| dc.type | Thesis | en_US |
| dc.contributor.supervisor | فرحبخش, مصطفی | |
| dc.identifier.docno | 223 | en_US |
| dc.identifier.callno | 223 | en_US |
| dc.description.discipline | پزشکی | en_US |
| dc.description.degree | دکترای عمومی | en_US |
