مقايسه اثر ضدالتهابی سلول‌های بنیادی مزانشیمی و اگزوزوم‌هاي حاصل از آنها بر روی التهاب بافت قلبی ناشي از اينترلوكين يك در موش صحرایی

Abstract

امروزه بیماری‌های التهابی و خودایمنی شیوع قابل ملاحظه‌ای دارند و التهاب، بیمار‌ان قلبی را نیز درگیر می‌کند. سلول‌های بنیادی مزانشیمی با داشتن خاصیت تعدیل کننده ایمنی کاربرد وسیعی در پزشکی بازساختی دارند. اخيرا اثرات درمانی MSCs در اگزوزوم‌هاي مشتق از اين سلول‌ها نيز ديده شده‌است. خاصیت تومور زائی، تحریک ایمنی کمتر، پاسخ‌دهی با حجم کمتر و کنترل آسان‌تر، محبوبیت اگزوزوم‌ها را بیشتر کرده‌است. مواد و روش‌ها: التهاب در بافت قلبی، توسط اینترلوکین 1 بتا ( IL-1β)در رت ها، بصورت تزریق داخل پریتوئن μg/kg 10 برای 6 روز متوالی القا شد و این حیوانات به سه گروه IL-1β ، سلول و اگزوزوم تقسیم شدند. سلول‌های بنیادی مزانشیمی چربی (ASCs) و اگزوزوم‌های حاصل از این سلول‌ها پس از جداسازی و تعیین هویت با فلوسیتومتری به داخل ورید دُمی رت‌ها تزریق شدند. قلب این حیوانات بهمراه گروه کنترل، 7 روز بعد از درمان نمونه گیری شد و بعد از آماده‌سازی بافتی با H&E، تری کروم ماسون و ایمونوهیستوشیمی با آنتی‌بادی‌ها( Bax، Bcal2، CD68 و αSMA ) رنگ آمیزی انجام شد و با میکروسکوپ نوری مورد مطالعه قرار گرفت. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر ضدالتهابی اگزوزوم‌ها و سلول‌های بنیادی چربی در التهاب قلبی القا شده توسط اینترلوکین می‌یاشد. نتایج: رنگ آمیزی H&E نشان داد که IL-1β باعث التهاب بافت قلبی حاد، در حد متوسط شده‌است. همچنین کاهش مخطط بودن کاردیومیوسیت‌ها، جابجائی هسته آن‌ها از مرکز سلول به محیط و گاهی دنس شدگی و تغییر شکل هسته مشاهده شد. ادم در ماتریکس خارج سلولی، انفیلتراسیون لکوسیت‌ها، خروج RBCs از مویرگ‌ها به دلیل آسیب اندوتلیال و از بین رفتن یکپارچگی جدار مویرگ‌ها مشاهده گردید. بررسی ایمونوهیستوشیمیایی با مارکرهای BCL2 و BAX نیز شروع آپوپتوز در میوست‌های با هسته محیطی و دنس را تائید نمود. گسیختگی اندوتلیال نیز با مثبت بودن BAX در این سلول‌ها مشاهده گردید. ماکروفاژهای CD68 مثبت نیز در بافت قلبی در مواجهه با IL-1β نسبت به کنترل افزایش یافته بود. اینترلوکین یک باعث افزایش فیبروبلاست‌های بافتی شده بود و بیان αSMA دلیل افزایش اکتین در این سلول‌ها و تمایز آنها به میوفیبروبلاسیت می‌باشد که در شرایط آسیب بافتی افزایش می یابند. رنگ آمیزی تری‌کروم‌ماسون هیچ فیبروزی را در نتیجه تزریق IL-1β نشان نداد چراکه در یک هفته زمان مطالعه که التهاب قلبی حاد ایجاد شده بود، فرصت برای تولید کلاژن یک فراهم نشده بود. مشاهدات میکروسکوپیک رنگ‌آمیزی روتین و BCL2، BAX ، CD68و αSMA نشان داد تزریق داخل وریدی ASCs و اگزوزوم‌های حاصل از این سلول‌ها، ترمیم بافتی تا حدودی با سلول‌های بنیادی چربی انجام یافته است. ولی اگزوزوم‌ها نتایج بهبودی بهتری از خود نشان دادند.