ارتباط یافته های بیوشیمی و هماتولوژی با پیامد بیماران با ترومای شکم و قفسه سینه

Abstract

در مطالعات اخیر انجام شده توجهات زیادی بر نقش پیش‌بینی کننده فاکتورهای آزمایشگاهی در بیماران ترومایی مدنظر قرار گرفته است. با توجه به اینکه اهمیت مدیریت بیماران ترومای قفسه سینه و شکمی یکی از اولویت‌های هر مرکز ترومایی می‌باشد و از طرفی به علت نبود مطالعات قبلی در این زمینه، لذا ما برآن شدیم تا مطالعه‌ای طراحی کنیم که در آن به بررسی ارزش پیشگویی‌کننده فاکتورهای آزمایشگاهی در بیماران با ترومای قفسه سینه و شکمی بپردازیم؛ لذا مطالعه حاضر با هدف ارتباط یافته های بیوشیمی و هماتولوژی با پیامد بیماران با ترومای شکم و قفسه سینه انجام شد. روش کار و مواد: در این مطالعه که به‌صورت مقطعی انجام شد، تعداد 60 در سال1402، به تعداد مساوی بیمار ترومای قفسه سینه و بیمار ترومای شکمی، از مراجعین به بیمارستان امام رضا (ع) تبریز مورد بررسی قرار گرفتند. روش نمونه‌گیری این طرح به‌صورت دسترسی آسان بود. بلافاصله پس از ورود بیمار به اورژانس از وی نمونه‌گیری و شرح‌حال (از خود بیمار یا همراه آن) گرفته شد. از همان نمونه خون بیماران که برای بررسی فاکتورهای آزمایشگاهی روتین استفاده می‌شود، جهت اندازه‌گیری یافته های آزمایشگاهی نیز استفاده شد. بر روی تمامی بیماران جهت بررسی شدت ترومای وارده، از ISS (Injury Severity Scale) استفاده شد و پیامد بیماران به‌صورت فوت، بهبودی (ترخیص) و بستری در بخش (طول مدت بستری در بیمارستان/طول بستری ICU) تقسیم‌بندی شد. یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که برخی از متغیرهای بیوشیمیایی مانند قند خون (BS)، پروترومبین (PT)، زمان ترومبوپلاستین جزئی (PTT)، و نیتروژن اوره خون (BUN) در ارتباط با پیامد مرگ در بیماران دچار ترومای شکم و قفسه سینه نقش معناداری دارند. همچنین، این متغیرها تأثیر قابل توجهی بر مدت زمان بستری در بخش مراقبت‌های ویژه (ICU) داشتند، اما ارتباط معناداری با مدت زمان بستری در بیمارستان نشان ندادند.