بررسی جذب خوراکی داروی رپاگلاناید بارگذاری شده در نانوحامل لیپیدی در موش صحرایی

Abstract

مقدمه: رپاگلاناید با دارا بودن محلولیت کم و نفوذ پذیری زیاد، جزو دارو هایی با فراهم زیستی خوراکی ناکامل می باشد. نانوفرمولاسیونهای لپیدی با توجه به ماهیت دوگانه دوست خود در بهینه سازی دارورسانی موثر می باشند و می توانند باعث افزایش فراهمی زیستی دارو شوند.هدف: بر آن شدیم تا جذب خوراکی داروی رپاگلاناید را در سه فرمولاسیون نانوذرات لیپیدی و فرم آزاد پس از تجویز خوراکی به موش صحرایی بررسی کنیم. مواد و روش‌ها: پس از تهیه و مشخصه یابی نانو ذرات لیپیدی بهینه بارگذاری شده با رپاگلاناید، جذب روده ای با استفاده از روش پرفیوژن روده به روش یکبار عبور،یک بخش ده سانتیمتری از ژژونوم رت بیهوش کانوله شده و پراکندگی نانوفرمولاسیون لیپیدی دارو در بافر فسفات سالین یا محلول داروی خالص از این قسمت عبور داده می شوند. نمونه های خروجی در فواصل 10 دقیقه ای جمع آوری شده میزان داروی باقیمانده در نمونه ها توسط HPLC تعیین مقدار شد. یافته‌ها: در بررسی ویژگی های فیزیکی نانوذرات، سایز ذره ای لود شده با دارو برای فرم SLN، SNEDDS و لیپوزومال به ترتیب ۶/۱۶۱، ۶/۱۹۱ و ۴/۱۷۶ نانومتر بود. همچنین درصد رهش تجمعی در محلول آزاد و فرمولاسیون SLN به ترتیب 78/59 و 19/107 به دست آمد که به شکل قابل توجهی در نانوذرات جامد لیپیدی بیشتربود. در نهایت میزان نفوذ پذیری موثر روده ای برای فرم آزاد دارو ۰۰۰۱۸۸/۰ ± ۰۰۱۸۲۶/۰ ، برای فرمولاسیون SNEDDS ۰۰۰۹۷۹/۰ ± ۰۰۳۸۶/۰، برای فرمولاسیون SLN ۰۰۲۷۲۷/۰ ± ۰۰۷۱۷۹/۰ و برای شکل لیپوزومال دارو ۰۰۲۹۸۱ ± ۰۰۷۳۱۶/۰ به دست آمد. نتیجه گیری: قابلیت نفوذ روده‌ای رپاگلاناید با استفاده از نانوذرات لیپیدی افزایش می‌یابد. در این مطالعه دو فرمولاسیون لیپوزومال و نانوذره جامد لیپیدی (SLN) برخلاف سیستم دارویی خود نانوامولسیون شونده (SNEDDS) نفوذپذیری روده ای بیشتری را نسبت به محلول آزاد نشان دادند.