بررسی بیان miR-10a و ارتباط آن با فراوانی لنفوسیت‌های Treg و سطح سایتوکاین‌های TGF-β و IL-10 در بیماران مبتلا به Multiple sclerosis در مقایسه با افراد سالم

Abstract

MS (Multiple Sclerosis) رایج‌ترین بیماری خودایمنی سیستم عصبی مرکزی است که نخستین بار در سال ۱۸۶۶ توسط Charcot و Vulpain شرح داده شد. مالتیپل اسکلروزیس یک بیماری التهابی دمیلینه شدن سیستم عصبی مرکزی است که با ارتشاحات التهابی، دمیلینه شدن پیشرونده آکسون‌ها و سرانجام از بین رفتن آکسون همراه می‌باشد. با توجه به توضیحات داده شده در مورد miRNAs و miR-10a و اقدامات آن به خوبی در بین مهره‌داران حفظ شده است و به عنوان یک واسطه مهم پس از رونویسی در کنترل التهاب شناخته شده‌است. با توجه به اینکه miR-10a از تعدیل کننده‌های فعالیت سیستم ایمنی می‌باشد و در بیماری‌های زیادی مثل بیماری‌های خود ایمنی و نیز سرطان نقش این مولکول به عنوان یک مولکول افزایش دهنده فعالیت لنفوسیت‌های T تنظیمی گزارش شده است، مطالعه مسیرهای تاثیر و تنظیم این miRNA به منظور یافتن راه‌های درمانی جدید برای بیماران مبتلا به MS مفید به نظر می‌رسد. مواد و روش‌ها: این مطالعه به¬ صورت توصیفی-تحلیلی انجام شد. از 40 بیماران مبتلا به MS مراجعه کننده به مرکز درمانی رازی تبریز و 40 فرد سالم که جمعیت‌های مورد مطالعه ما در این تحقیق هستند رضایت نامه¬ کتبی و آگاهانه دریافت شد. سپس بعد از انجام خونگیری از افراد، سلول‌های تک هسته‌ای خون محیطی با استفاده از فایکول و سانتریفوژ گرادیان دانسیته جدا شد و با استفاده از تکنیک فلوسایتومتری فراوانی سلول‌های Treg و تکنیک فلوسایتومتری میزان بیان ژنها اندازه‌گیری شد. سپس با استفاده از نرم افزار prism توزیع داده‌ها بررسی شده و برای توزیع نرمال از آزمون T-Test و برای داده‌های با توزیع غیر نرمال از آزمون Mann-whitney استفاده شد. یافته‌ها: نتایج مطالعه نشان داد که میزان بیان و ترشح سایتوکاین‌های TGF-B و IL-10 در بیماران در مقایسه با افراد سالم کاهش معنی‌داری دارد. همچنین بیان ژن miR-10 در بیماران کاهش دارد. نتایج ارتباط بین بیان miR-10 و سایتوکاین‌های مرتبط با Treg هم نشان داد که این ارتباط بین miR-10 با فراوانی سلول‌های Treg و سایتوکاین‌های مرتبط به صورت معنی‌داری مستقیم است.