طراحی و توسعه نانوکامپوزیت هیدروژلی بر پایه چارچوب آلی-فلزی برای تعیین مقدار دفریپرون در هوای بازدمی منجمد

Abstract

مقدمه: در پژوهش حاضر، از یک روش اسپکتروفلوریمتری بر پایه نانوکامپوزیت هیدروژلی حاوی چارچوب آلی-فلزی به منظور تعیین غلظت داروی دفریپرون در نمونه‌های هوای بازدمی منجمد انسانی، استفاده شد. در تهیه نانوکامپوزیت مورد نظر، چارچوب آلی-فلزی در ماتریس هیدروژل به روش پس‌سنتزی وارد شده و به عنوان نانوحسگر برای تعیین مقدار دفریپرون استفاده شد. هدف: هدف این پروژه استفاده از حسگری بر پایه نانوکامپوزیت هیدروژلی حاوی چارچوب آلی-فلزی براي تعیین غلظت دفریپرون در نمونه‌های‎ هوای بازدمی منجمد انسان می‌باشد. روش کار: در مرحله‌ اول نانوذرات چارچوب آلی-فلزی سنتز شد. بدین ترتیب که نانوذره MIL -101 MOFs به روش هیدروترمال سنتز شد و سپس داخل هیدروژل آگارز وارد شد و به عنوان حسگر برای تعیین مقدار داروی دفریپرون استفاده شد. بدین ترتیب که نمونه های بلانک که شامل نانوکامپوزیت هیدروژلیagarose /MIL-101 و بافر با pH مناسب است در دستگاه اسپکتروفلوریمتر قرار داده شد و طیف نشری آن رسم شد. سپس طیف نشری نمونه‌های حاوی دفریپرون به همراه واکنشگرهای استفاده شده در نمونه‌ بلانک رسم شد و تفاوت شدت پیک دو نمودار به عنوان پاسخ تجزیه‌ای ثبت شد. بعد از اعتباربخشی روش پیشنهادی، ردیابی دارو در نمونه های هوای بازدمی منجمد انجام شد. نتایج: پارامترهای مختلف موثر بر کارایی نانوحسگر مورد بررسی و بهینه‌سازی قرار گرفتند. تحت شرایط بهینه، نانوحسگر طراحی شده، عملکرد تجزیه ای مناسبی را برای تعیین مقدار دفریپرون در محدوده خطی گسترده از 005/0 تا 5/1 میکروگرم بر میلی لیتر با حد تشخیص 003/0 میکروگرم بر میلی¬لیتر نشان داد. و سیستم نانوکامپوزیت هیدروژلی به خوبی برای اندازه گیری غلظت دفریپرون در نمونه EBC گرفته شده از بیماران مصرف‌کننده دفریپرون استفاده شد. بحث و نتیجه‌گیری: نانوحسگر ذکر شده دارای مزیت‌هایی نظیر حساسیت بالا، تکرارپذیری و گزینش‌پذیری نسبت به داروی دفریپرون می‌باشد. این ویژگی ها نشان می دهند که نانوحسگر پیشنهاد شده می‌تواند به عنوان یک ابزار قابل اطمینان در شناسایی دفریپرون باشد.