مقایسه تغییرات همودینامیک اینتوباسیون اوروتراکئال در بیماران باسابقه هایپرتنشن توسط لارنگوسکوپی مستقیم با تیغه مکینتاش با ویدئولارنگوسکوپ

Abstract

از آنجایی که مدت زمان لارنگوسکوپی و دقت آن در امر انتوباسیون بسیار مهم می‎باشد و اولین اثرات لارنگوسکوپی بر وضعیت همودینامیک خود را نشان می‎دهد و از آنجایی که بیماران با سابقه هایپرتنشن در حین لارنگوسکوپی با افزایش فشار همراه می‎شوند و این امر نیازمند یافتن روش لارنگوسکوپی ایمن می‎باشد و با توجه به اینکه ایمنی روش‎های مختلف لارنگوسکوپی در این بیماران به وضوح در مطالعات گذشته تایید نشده است مطالعه حاضر به منظور دستیابی به این مسأله طراحی شده است؛ بنابراین هدف از این مطالعه، بررسی تفاوت تاثیر لارنگوسکوپی با تیغه مکینتاش در مقایسه با ویدیولارنگوسکوپی(یعنی گلایدسکوپ) بر روی همودینامیک بیماران بالاخص با تاکید بر روی بیماران با سابقه هیپرتانسیون می‎باشد. روش کار و مواد: در این مطالعه که یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده و دو سوکور و دارای رویکرد آینده‎نگر می‎باشد، بیماران به صورت تصادفی 30 نفر وارد گروه ویدیولارنگوسکوپ(یعنی گلایدسکوپ ) و 30 نفر لارنگوسکوپی معمولی با مکنتاش شدند. مقادیر پایه BP و HR پس از یک دوره تثبیت 5 دقیقه‎ای ثبت خواهد شد . BP و HR بلافاصله پس از القا (مقادیر پس از القاء)، در لوله‎گذاری و هر دقیقه برای 5 دقیقه اول پس از لوله‎گذاری ثبت شد. طول زمان لوله‎گذاری، یعنی دوره از پایان تهویه دستی با استفاده از ماسک صورت تا شروع مجدد تهویه از طریق لوله‎تراشه، با استفاده از کرونومتر ثبت شد و map محاسبه شد. بیمارانی که به بیش از یک بار تلاش برای دستیابی به لوله‎گذاری موفق نیاز داشتند از تجزیه و تحلیل آماری داده‎ها حذف شدند. یافته‎ها: مشاهده شد که در گروه مکینتاش، پس از انتوباسیون افزایش ضربان قلب در دقیقه اول به صورت معناداری بیشتر از گروه ویدئولارنگوسکوپ بود (025/0=P)، در سایر زمان‎های اندازه‎گیری شده ضربان قلب در گروه مکینتاش به صورت غیرمعناداری بیشتر از گروه ویدئولارنگوسکوپ بود؛ فشارخون دیاستولیک، سیستولیک و فشار متوسط شریانی در گروه مکینتاش پس از انتوباسیون در تمام زمان‎ها به صورت معناداری بیشتر از گروه ویدئولارنگوسکوپ بود (05/0˂P).