بررسی کاربرد نانوسامانه تشخیصی-درمانی برپایه نانوذرات اکسیدبیسموت پوشش داده شده با سیکلودکسترین درتصویربرداری برش نگاری رایانه ای

Abstract

سرطان پستان شایع ترین نوع سرطان در میان زنان و از علل اصلی مرگ و میر در جوامع بشری است. استفاده از نانوذرات به عنوان مواد کنتراست زا در تصویربرداری سی تی، منجر به آشکارسازی دقیق تر توده سرطانی میشود. از طرفی پرتودرمانی که از روش‌های درمانی معمول برای این بیماری است، معمولاً بعد از جراحی به همراه شیمی‌درمانی انجام می‌شود. استفاده از نانوذرات که از طریق توزیع انتخابی موجب افزایش استرس اکسیداتیو و نهایتاً آسیب سلولی می شوند، می تواند بهبود بازده پرتودرمانی را به همراه داشته باشد. هدف از این مطالعه بررسی کاربرد نانوسامانه تشخیصی-درمانی Bi2O3@PCD/CUR-Glu به عنوان حساس‌کننده پرتویی در پرتودرمانی و همچنین عامل کنتراست در تصویربرداری سی تی سلول سرطانی سینه SKBr-3 می‌باشد. مواد و روش¬ها: ابتدا نانوذرات Bi2O3 پوشش داده شده با سیکلودکسترین سنتز و سپس عمل باند کردن گلوکز و بارگذاری کورکومین بر روی آن انجام شد. بعد از آن خصوصیات فیزیکی و شیمیایی نانو ذرات توسط تکنیک های FT-IR، TEM، DLS و XRD مورد ارزیابی قرار گرفت. زیست سازگاری خونی با تست Hemolysis بررسی شد. بمنظور سنجش اثر هم افزایی نانوسامانه های سنتز شده و پرتو X، آزمون های MTT،uptake ، ROS، scratch به کار گرفته شد. هم چنین تست های مربوط به بررسی کنتراست‌زایی نانوذرات در تصویر برداری CT، بر روی فانتوم و سلول انجام گرفت. یافته¬ها: آنالیزهای TEM و پتانسیل زتا وجود نانوذرات کروی با قطر80 نانومتر با بار سطحیmv 86/7- را نشان می‌دهند. سنجش MTT بر روی رده سلولی سرطان پستان SKBr-3 نشان داد که نانوکامپلکس Bi2O3@PCD/CUR-Glu سمیت بالاتری نسبت به داروی شیمی درمانی کورکومین به تنهایی دارد. درمان همزمان با نانوذرات و پرتوهای ایکس منجر به افزایش تولید گونه‌های اکسیژن فعال (ROS) شده و مهار رشد تومور را به دنبال داشت. هم چنین تصویربرداری CT نشان داد که ظرفیت جذب اشعه ایکس نانوساختار سنتز شده بالاتر از ماده کنتراست تجاری Omnipaque بود.