بررسی اثرات محرومیت از خواب بر روی علایم افسردگی و بیان آنزیم FAAH از سیستم اندوکانابینویید در رت

Abstract

فعال شدن سیستم اندوکانابینوئیدی و اثرات اوفوریا بعد از محرومیت از خواب به اثبات رسیده است ولی ارتباط فعال شدن این سیستم اندوکانابینوئیدی با اثرات ضدافسردگی ناشی محرومیت از خواب مطالعه نگردیده است. در مدلهای حیوانی، محرومیت از خواب باعث افزایش فعالیت سیستم اندوکانابینوئید و اثرات ضد افسردگی می گردد. سیستم اندوکانابینوئید در بسیاری از عملکردهای بدن و سیستم عصبی از قبیل حافظه، استرس وتولید مثل نقش مهمی ایفا می کند. هدف: در این مطالعه، برای اولین بار، میزان فعال شدن آنزیم FAAH از سیستم اندوکانابینوئیدی و اثرات ضدافسردگی محرومیت از خواب بررسی گردید. روش كار و مواد: در این مطالعه، در مدل موش آزمایشگاهی و با استفاده از روش استرس مزمن به مدت هشت هفته، علائم رفتاری افسردگی القا گردید، سپس از دو مدل بی خوابی کامل و مزمن استفاده شد تا اثرات بی خوابی بر روی علائم افسردگی بررسی گردد. علائم افسردگی و اضطراب با استفاده از روش آزمون شنای اجباری و آزمون پلاس مِیز (ماز بعلاوه ای شکل) اندازه گیری شد، همچنین میزان فعالیت و دخالت سیستم اندوکانابینوئید در اثرات محرومیت از خواب بر روی علائم افسردگی با اندازه گیری بیان آنزیم FAAH که یکی از مهمترین و کلیدی ترین آنزیم های سیستم اندوکانابینوئیدی است، در قشر PFC موشها بررسی گردید. یافته ها: نتایج به دست آمده از این مطالعه نشان داد که استرس مزمن به مدت هشت هفته، باعث رفتارهای افسردگی در موشها گردید به این شکل که، میزان شنا کردن در آزمون شنای اجباری در موشهای تحت استرس مزمن، کاهش معنی دار نشان داد. نتایج هچنین نشان داد که در موشهایی که بعد از استرس مزمن، محرومیت از خواب در آنها اعمال شده بود، در آزمون شنای اجباری و از نظر زمانی، بی حرکتی کمتری از خود نشان دادند. همچنین زمان بازوی باز آزمون پلاس مِیز در موشها استرس دیده کاهش یافته بود و در موشهای استرس دیده همراه محرومیت از خواب، این زمان افزایش معنی داری داشت. در مورد بیان آنزیم FAAH در قشر PFC موشها پس از استرس مزمن، نتایج نشان داد میزان این آنزیم افزایش یافته بود و بی خوابی با اثرات معکوس بر روی بیان این آنزیم، همراه بود.