بررسی عوامل مؤثر در پیش آگهی طولانی مدت آرتریت التهابی تمایز نیافته

Abstract

آرتریت التهابی، یک نوع التهاب مفصلی است که در اثر فعالیت بیش از حد سیستم ایمنی ایجاد می¬شود. معمولاً بسیاری از مفاصل بدن را به طور همزمان تحت تأثیر قرار می¬دهد، اما می تواند فقط یک مفصل را درگیر کند. تعدادی از بیماران مبتلا به آرتریت التهابی به دلیل اطلاعات بالینی یا آزمایشگاهی ناکافی، معیارهای تشخیصی لازم برای دسته¬بندی آنان در یک گروه بالینی مشخص از بیماری را فراهم نمی¬کنند. سطح بیماری این افراد ممکن است بهبود یا پیشرفت کند و به یک وضعیت کاملاً مشخص مانند آرتریت روماتوئید برسد یا به عنوان آرتریت التهابی تمایزنیافته باقی بماند. ارزیابی سیر این بیماری و عوامل موثر در تعیین پیش آگهی این بیماران کاملا ضروری است تا با شناسایی و شروع درمان مناسب در افراد مورد نظر از خطر آسیب دائمی مفصل، ناتوانی یا تبدیل بیماری به سایر بیماری¬های بافت همبند جلوگیری شود.لذا هدف این مطالعه بررسی عوامل مؤثر در پیش¬ آگهی طولانی مدت آرتریت التهابی تمایز نیافته بود. مواد و روش کار: تمامی بیماران مبتلا به آرتریت التهابی تمایزنیافته تحت نظر در کلینیک مرکز تحقیقات بیماری¬های بافت همبند بیمارستان امام رضا واقع در شهر تبریز با کسب فرم رضایت آگاهانه وارد مطالعه شدند (193 بیمار). معیارهای ورود عبارتند از: 1. ابتلا به آرتریت التهابی براساس معیارهای بالینی، 2. داشتن حداقل 1 سال پیگیری با مراجعه منظم حداقل 3 بار در سال. معیارهای خروج شامل تکمیل نبودن اطلاعات بیمار و عدم پیگیری درمان بودند. با مطالعه پرونده بیمار مشخصات دموگرافیک، مشخصات بالینی، یافته¬های آزمایشگاهی، رژیم درمانی و پاسخ به درمان بررسی شد. پروتکل درمانی ابتدا با پردینولوزون و سپس بر حسب وضعیت بالینی و نظر پزشک متخصص با داروهای دسته DMARDs انجام شد. پیش اگهی بیماری بر اساس تبدیل شدن به سایر بیماری های روماتیسمی و یا بهبودی ارزیابی گردید. مدل رگرسیونی برای بررسی متغیر مستقل ( وضعیت بیماری) با متغیر وابسته ( زمان) استفاده شد. یافته ها: بهبودی بدون دارو در 42 مورد (7/20%) رخ داد. در 24 مورد (11.8%)، این بیماری معیارهای سایر بیماری¬های روماتیسمی را داشت که آرتریت روماتوئید شایع¬ترین آنها بود. علاوه بر این، در 33 (16.3٪) از موارد، پاسخ ضعیف مفصلی رخ داد. پیش‌بینی‌کننده¬های بهبودی بدون دارو، عدم وجود بیماری زمینه¬ای و شروع درمان طی 3 ماه بود. عوامل مرتبط با تکامل بیماری به آرتریت روماتوئید عبارتند از فاکتور روماتوئید و آنتی بادی پپتید ضد سیترولینه (ACPA)، عدم بهبودی پایدار و عود مجدد بیماری. تأخیر در درمان بیش از 3 ماه و مثبت بودن ACPA پیش بینی کننده پاسخ ضعیف مفصل بود.