ریسک فاکتورهای عفونت های آسینتوباکتر بومانی مقاوم به کارباپنم

Abstract

اکثر عفونتهاي ناشي از آسینتوباکتر بوماني عفونتهاي بیمارستاني ميباشد که اغلب در بخش مراقبتهاي ویژه سبب ایجاد عفونت ميگردد در طي یک دهه گذشته با افزایش اهمیت آسینتوباکتر بوماني در عفونت هاي بیمارستاني و بخصوص در بخش مراقبتهاي ویژه و سوختگي مطالعات فراواني در نقاط مختلف ایران بر روي این باکتري صورت گرفته است و شیوع بالاي مقاومت آنتي بیوتیكي به خوبي در آسینتوباکتر بوماني نشان داده شده است ، با نظر داشتن این موضوع و با توجه به اینكه مطالعات در زمینه مقاومت آسیتنوباکتر بوماني به کارباپنم در این منطقه کمتر انجام شده است لذا ما بر آن شدیم تا مطالعه اي طراحي کنیم که در آن به بررسي ریسک فاکتورهاي بروز عفونت هاي آسینتوباکتر بوماني مقاوم به کارباپنم بپردازیم. روش کار: در این مطالعه توصیقی و مقطعی بعد از تائید كمیته اخلاق معاونت پژوهشی دانشگاه علوم پزشكي تبریز ، بیماران بستری در بیمارستان امام رضا تبریز که در بازه زمانی مهر 1399 تا مهر 1400 کشت آن ها از نظر اسینتوباکتر بومانی مثبت شده بود به صورت تمام شماری وارد مطالعه شدند. با استفاده از چک لیستی ثبت و ارزیابی شد. در نهایت بیماران به دو گروه مقاوم به کارباپنم و حساس به کارباپنم تقسیم شدند. نتایج: در این مطالعه توصیقي و مقطعي ، تعداد 82 بیمار وارد مطالعه شدند. از این میان تعداد 48 نفر ( ۵8.۵% ) مرد و 34 نفر ( 41.۵% ) زن بودند. در بررسي تشخصي بیماران هنگام بستري، شایع ترین علل بستري بیماران به ترتیب شامل، COVID-19 ، استروک، تروما، CRF و گیلن باره بود. در گروه بیماران مبتلا به آسینتوباکتر بوماني حساس به کارباپنم، 8 نفر (۵3.۵%) در بخش عادي و ۷ نفر (46.۷%) در بخش ICU بستري شده بودند که میان بخش بستري بیماران دو گروه اختلاف معناداري وجود داشت. تفاوت معناداري میان نوع آنتي بیوتیک هاي تجویز شده بین بیماران دو گروه وجود نداشت. میان پیامد بیماران مورد مطالعه بین دو گروه اختلاف معناداري وجود داشت و بیماران گروه مقاوم به کارباپنم به نسبت بیماران گروه حساس به کارباپنم بطور معناداري بیشتر فوت کردند.