بررسی الگوی بقای بیماران بستری با کووید ۱۹ بر اساس سطح همه گیری بیماری در استان گلستان

Abstract

مقدمه: درک ابعاد مختلف بیماری همه گیر کرونا ویروس 2019 (COVID-19) می تواند سیستم های بهداشتی را بهبود بخشد و آنها را برای مقابله بهتر با همه گیری های آینده و رویدادهای بهداشت عمومی آماده کند. این مطالعه به منظور بررسی ارتباط بین طول مدت بستری بیماران مبتلا به کووید-19 بستری در بیمارستان و طبقه بندی خطر اپیدمی این بیماری در استان گلستان انجام شد. روش کار: در این مطالعه گذشته نگر، کلیه بیماران مبتلا به کووید-19 که از ۰۱/۱۲/۹۸ تا تاریخ ۲۸/۰۹/۱۴۰۱ در بیمارستان های استان گلستان بستری و در سامانه مرکز نظارت بر مراقبت های پزشکی (MCMC) ثبت نام کردند )85885 نفر) مورد بررسی قرار گرفتند. توزیع طول مدت بستری در بیمارستان در بازه زمانی ذکر شده با استفاده از تحلیل کاپلان مایر مورد بررسی قرار گرفت. وضعیت خطر همه گیری جامعه بر اساس آمار بروز روزانه کووید-19 تعیین شد. رابطه سطح خطر همه گیری و سایر متغیرها (سن، جنس، بیماری زمینه‌ای، شدت بیماری، شهرستان محل سکونت) با طول مدت بستری با استفاده از آزمون log-rank و مدل‌سازی رگرسیون کاکس تک متغیره و چندگانه مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: از 68983 نفری که اطلاعات آنها به درستی ثبت شده بود، میانگین (انحراف معیار) سنی افراد ۴۹ (۲۳.۹۸) و 52.8٪ زنان بودند و 11.1٪ در نهایت جان باختند. میانه (فاصله میان چارکی) طول مدت بستری در بیمارستان ۴(5) روز بود که با سن، جنس، سطح همه گیری، بیماری‌های زمینه‌ای و شدت کووید-19 به‌ طور معنی‌داری متفاوت بود) 0.001 p< برای همه). نسبت خطر تعدیل شده مرگ برای سطوح همه گیری در وضعیت متوسط، پرخطر و بسیار پرخطر در مقایسه با وضعیت کم خطر به ترتیب 19٪، 26٪ و 56٪ افزایش یافت) 0.001 p< برای همه). نتیجه‌گیری: افزایش آمادگی، تسهیل افزایش سریع ظرفیت‌های بیمارستانی، و توسعه ظرفیت‌های مراقبت‌های بهداشتی پشتیبان می‌تواند از مراجعه بیش از حد به بیمارستان و بازدیدهای بیمارستانی با ظرفیت مازاد در طول بحران‌های بهداشتی جلوگیری کند و امکان کنترل بیشتر در سطح جامعه و جلوگیری از مرگ‌های بیشتر را فراهم کند.