بررسی فاکتورهای موثر بر تهوع و استفراغ پس از جراحی های ارتوپدی در کودکان دیابتی

Abstract

مروری بر متون تجربی حاکی از اثرات دیابت در افزایش بروز تهوع و استفراغ پس از جراحی هستند؛ با این حال سایر عوامل نیز در بروز این عارضه در کودکان دیابتی موثر هستند که بر اثرات متغیر دیابت تاثیر می گذارند که نیازمند شناسایی هستند؛ لذا این موارد مبهم و ناشناخته ضرورت مطالعه حاضر را توجیه می نمایند. مطالعات بسیار محدودی در رابطه با شیوع و ریسک فاکتورهای این عارضه در اعمال جراحی ارتوپدی انجام شده است. از طرفی دیگر ریت اعمال جراحی ارتوپدی در کودکان در مقام سوم اعمال جراحی است؛ لذا اطلاع از ریسک فاکتورهای این عارضه از جراحی های ارتوپدی ضروری می باشد. لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی فاکتورهای موثر بر تهوع و استفراغ پس از جراحی های ارتوپدی در کودکان دیابتی انجام شد. روش کار: در این مطالعه که به صورت موردی-شاهد در نیمه اول سال 1401 انجام شد تمامی کودکان نیازمند اعمال جراحی ارتوپدی مورد بررسی قرار گرفتند. سپس کودکان بر اساس ابتلا یا عدم ابتلا به دیابت به دو گروه تقسیم شدند و از نظر بروز تهوع و استفراغ و ریسک فاکتورهای مربوطه با یکدیگر مقایسه شدند؛ در نهایت سهم اثر فاکتورهای موثر بر تهوع و استفراغ کودکان، تعیین شد. یافته ها: جنسیت دختر سهم تهوع و استفراغ را 26/2 برابر، سابقه تهوع و استفراغ قبلی سهم تهوع و اسفراغ را 85/3 برابر، سابقه تهوع و استفراغ جراحی در خانواده سهم تهوع و استفراغ را 59/8 برابر، عمل جراحی اورژانسی سهم تهوع و استفراغ را 11/8 برابر، انجام عمل جراحی در یک هفته اخیر سهم تهوع و استفراغ را 25/3 برابر، دیابت ملیتوس سهم تهوع و استفراغ را 59/12 برابر، داشتن بیماری گوارشی سهم تهوع و استفراغ را 96/3 برابر، طول عمل جراحی بیشتر از دو ساعت سهم تهوع و استفراغ را 75/4 برابر، طول مدت بیهوشی بیشتر از سه ساعت سهم تهوع و استفراغ را 75/6 برابر، ترانسفوزیون خون حین جراحی سهم تهوع و استفراغ را 96/5 برابر، سطوح گلبول های سفید خون بالاتر از حد نرمال سهم تهوع و استفراغ را 54/5 برابر، سطوح CRP بالاتر از حد نرمال سهم تهوع و استفراغ را 77/6 برابر ، قند خون ناشتا بالاتر از 90 بالاتر از حد نرمال سهم تهوع و استفراغ را 45/3 برابر و تجویز اوپیوئید در واحد ریکاوری سهم تهوع و استفراغ را 96/8 برابر افزایش می دهند.