بررسی اثر کوردیسپین بر الگوی بیان متیل ترانسفرازH3K9(G9a) در رده ی سلولی لوسمی مزمن خون k562

Abstract

لوسمی میلوئیدی مزمن(CML) شایع ترین اختلال میلوپرولیفراتیو بوده و مسئول 15-20% از موارد لوسمی می باشد. علی رغم اینکه مهارکننده های تیروزین کینازی انقلابی در درمان CML ایجاد کرده اند؛ بسیاری از بیماران عود بیماری و ورود آن به فازهای پیش رونده و بلاستیک را تجربه می کنند. یکی از علل این مسئله عدم حذف کامل سلول های بنیادی لوسمیک و خودنوسازی مستقل از BCR-ABL آن هاست، که ضرورت شناسایی مسیرهای جایگزین را تاکید می نماید. یکی از مکانیسم هایی که نقش مهمی در ایجاد و گسترش لوسمی ایفا می کند تغییرات اپی ژنتیکی است. سطوح افزایش یافته G9a نقش مهمی در پاتوفیزیولوژی برخی بیماری های هماتولوژیکی از جمله CML دارد؛ ولی سمیت بالا و فراهمی زیستی پایین مهارکننده های موجود برای G9a مصرف این تعدیل کننده های اپی ژنتیکی را در مطالعات بالینی و پیش بالینی محدود ساخته است. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر کوردیسپین بعنوان یک متابولیت طبیعی با خواص ضدسرطانی بر الگوی بیان ژن هیستون متیل ترانسفراز H3K9 یا G9a در رده سلولی K562 و بررسی اثرات آن بر miRNAهای کنترل کنندهG9a (miR-1,miR-122) و ژن های هدف G9a (mTOR,RARRES3) می باشد. مواد و روش ها: پس از تعیین تعداد بهینه سلول های K562 جهت انجام تست MTT، سلول ها با دوزهای مختلفی از کوردیسپین، جهت بررسی اثرات سایتوتوکسیک و تعیین دوز IC50 کوردیسپین توسط تست MTT، کشت داده شدند. سپس، سلول ها به چهار گروه کنترل و تیمار، 12 و 24 ساعته تقسیم بندی شده و میزان بیان ژن های G9a، mTOR، RARRES3 و همچنین miRNAهای mir-1 و mir-122، در آن ها توسط qRT-PCR اندازهگیری شد. جهت آنالیزهای آماری از آزمون های t-test و one-way Anova استفاده شد. یافته ها: داده های حاصل از MTT نشان داد که میزان رشد و تکثیر سلول هایk562 تیمارشده با کوردیسپین بطور معنی داری کاهش یافت. بعلاوه کوردیسپین موجب کاهش معنی دار 5 برابری و وابسته به زمان بیان ژن G9a در 12ساعت در رده سلولی k562 نسبت به گروه کنترل متناظرش شد. اما تغییر معنی داری در الگوی بیان ژن G9a در طی 24 از تیمار کوردیسپین نسبت به گروه کنترل مربوطه مشاهده نشد. به علاوه کوردیسپین متعاقب مهار G9a موجب سرکوب بیان ژن mTOR در گروه های 12 و 24 ساعته نسبت به گروه کنترل متناظرشان شد؛ ولی این کاهش بیان طی 24 ساعت بطور معنی داری کمتر از کاهش بیان مربوط به گروه تیمار 12 ساعته بود. افزایش معنی دار وابسته به زمان بیان miRNAهای miR-1 و miR-122 نیز در گروه های تیمار شده با کوردیسپین در مقایسه با گروه های کنترل منتاظرشان مشاهده شد. در این مطالعه بیانRARRES3 در سلول های K562 شناسایی نشد.