اندازه گیری اینترلوکین 6، سطح آنزیمهای کبدی و سی تی اسکن ریه در بیماران کووید 19 و مقایسه آنها با سرانجام بالینی بیمار

Abstract

کووید 19 سندرمی نسبتا نو ظهور است که بر اثر عفونت با گروهی از کرونا ویروس ها (بتا کرونا ویروس) ایجاد می شود. کرونا ویروس از دیرباز برای دست اندرکاران گروههای پزشکی و پیراپزشکی شناخته شده بوده اند و پیش از این باعث رخداد بیماریهای رایجی مانند سرماخوردگی و بیماری های نوظهور و مهلکی همچون MERS وSARS شده اند. فرم جدید این ویروس که محصول یک جهش ژنتیکی است، منجر به زیر گروه جدیدی از بتا کرونا ویروس ها شده که این زیر گروه جدید به عنوان عامل ایجاد بیماری کووید 19 شناخته می شود. ماهیت نوظهور بودن این ویروس تنفسی باعث شده تا فرآیندهای تشخیصی جدیدی مورد نیاز باشد و ارزیابی سطوح سرمی فاکتورهای التهابی در طول دوره بیماری و ارتباط آن با وضع بالینی بیمار همچنان به طور کامل مشخص نشده است. این مطالعه در راستای شناخت هر چه بیشتر علائم آزمایشگاهی و ارتباط آن با بالین بیمار طراحی شده است. مواد و روشها: نمونه های سرم و پلاسمای بیماران مبتلا به کووید 19 در بخشهای اختصاص داده شده به این بیماران در بیمارستان امام رضای تبریز جمع آوری شده و با رعایت زنجیره سرما به یکی از آزمایشگاههای تبریز برای اندازه گیری سطح سرمی اینترلوکین 1 و 6 و سطح آنزیمهای کبدی بیماران منتقل شده و فریز شد. تعداد بیماران 96 بیمار در نظر گرفته شد. لازم به ذکر است کیتهای آزمایش TNF Alphaو اینترلوکین1 نایاب شده و از بررسی حذف شدند. نتایج: سطح اینترلوکین 6 در این 66 بیمار حداقل 8 و حداکثر 220 با میانگین 47.73 بود. مقایسه مقادیر اینترلوکین 6 و نتایج بالینی بیماران حاکی از وجود رابطه معنی دار آماری با مقدار pvalue 0.0 بین این دو متغیر است. مقایسه سطوح اینترلوکین 6 و میزان درگیری ریوی بیماران حاکی از وجود رابطه معنی دار آماری بین سطح درگیری ریوی بیش از 50 درصد و سطوح بالاتر اینترلوکین 6 است.