تعیین پیامدهای بالینی استروك ايسكميك در محدوده سيركولاسيون قدامي و خلفي در بيماران و رابطه آن با اولين استروك

Abstract

هدف: تعیین پیامدهای بالینی استروك ايسكميك در محدوده سيركولاسيون قدامي و خلفي در بيماران مراجعه کننده با اولین استروک مواد و روش ها: انتخاب بیماران در مطالعه به صورت تمام شماری طی مدت زمان یک سال بوده و تمامی بیماران مراجعه کننده با اولین تجربه استروک ایسکمیک وارد مطالعه شدند. اطلاعات این مطالعه از سیستم رجیستری استروک جمع‌آوری شده است. تعداد بیماران 701 نفر بوده و بیماران بر اساس مقیاس استراتژی انستیتو بهداشت ملی (NIHSS) به 5 گروه تقسیم شدند که شامل بیمارانی بود که شواهدی از استروک در آنان رویت نشد ( نمره 0) ، بیمارانی که استروک مینور داشتند ( نمره 4-1) ، بیماران با استروک متوسط (15-5) ، استرووک متوسط تا شدید (20-16) و استروک شدید (42-21). نتایج بررسی‌ها در نرم افزار SPSS V24 تحلیل شد. نتایج: در محدوده‌ی زمانی مورد مطالعه 701 بیمار واجد شرایط وارد مطالعه شدند که 524 (74.75%) نفر از بیماران دچار استروک از نوع ACI و 177 (25.24%) نفر دچار استروک از نوع PCI بودند. در رابطه با سن بیماران میانگین سنی گروهACI، 68.39 سال و گروه PCI، 67.97 سال بود که از لحاظ آماری تفاوتی با یکدیگر نداشتند. در مورد توزیع جنسی بیماران گروه ACI شامل 302 مرد و 222 زن و گروهPCI شامل 106 مرد 71 زن بودند که تحلیل های آماری تفاوت معنی‌داری را از بابت توزیع جنسی نشان نداد (p=0.559). همچنین نتایج این بررسی نشان داد که در بیمارانی که با ایسکمی حاد مراجعه می کنند هر چه نمره mRS آنها در ابتدای مراجعه بالاتر باشد، میزان مورتالیتی و ناتوانی آنان بیشتر خواهد ‌بود. از طرفی قابل پیش بینی بود که در بیماران مراجعه کننده با استروک مربوط به شرایین بزرگ (LAA) ، نرخ مرگ و ناتوانی بالاتری وجود دارد، که این موضوع در بیماران با درگیری PCI مشهود تر است.