بررسی تأثیر مکمل پروبیوتیک خوراکی بر شاخص‌های التهابی و استرس اکسیداتیو در بیماران مبتلا ام‌اس

Abstract

اخيراً استفاده از پروبيوتيک‌ها براي کاهش فاکتورهاي التهابي و بيومارکرهاي استرس اکسیداتیو بسيار موردتوجه قرارگرفته است. هدف از مطالعه حاضر، تعیین تأثیر مکمل پروبیوتیک ساکارومایسس بولاردی به مدت 4 ماه در مقایسه با دارو نما بر فاکتورهای سرمی التهاب و استرس اکسیداتیو در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروز بود. مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر یک کارآزمایی بالینی تصادفی دو سو کور بر روی 50 بیمار مبتلا به مولتیپل اسکلروز بود. بررسی شوندگان به دو گروه پروبیوتیک (25=n) و دارو نما (25=n) تخصیص داده شدند و به ترتیب تحت درمان با یک عدد کپسول BioDigest حاوی 250 میلی‌گرم ساکارومایسس بولاردی (1010 CFU) در روز یا یک عدد کپسول دارو نما در روز به مدت 4 ماه قرار گرفتند. نمونه‌های خون (5 میلی‌لیتر) برای اندازه‌گیری سطوح فاکتور التهابی high sensitivity C-reactive protein (hs-CRP) سرم (اندازه‌گیری به روش ELISA ) ، ظرفیت تام آنتی‌اکسیدانی Total Antioxidant Capacity (TAC) سرم (اندازه‌گیری به روش colorimetric/photometric) و شاخص استرس اکسیداتیو مالون دي آدئيد Malondialdehyde (MDA) (اندازه‌گیری به روش آنزيماتيک) قبل و بعد از مداخله از بیماران اخذ شد. یافته‌ها: سطح hs-CRP به صورت معنی‌داری در گروه پروبیوتیک کاهش یافت (001/0>p در گروه پروبیوتیک و 249/0=p در گروه دارو نما). کاهش در گروه پروبیوتیک بعد از تعدیل به مقادیر پایه به صورت معنی‌داری بیشتر از گروه دارو نما بود (26/2 ± 60/2- در مقابل 42/1 ± 38/0- میکروگرم در میلی‌لیتر و 001/0>p). سطح MDA به صورت معنی‌داری در گروه پروبیوتیک کاهش یافت (049/0=p در گروه پروبیوتیک و 096/0=p در گروه دارو نما). این تغییرات در گروه پروبیوتیک بعد از تعدیل به مقادیر پایه تفاوت معنی‌دار با گروه دارو نما نداشت (15/1 ± 54/0- در مقابل 12/1 ± 43/0- نانو مول در میلی‌لیتر و 613/0=p). سطح TAC در گروه پروبیوتیک افزایش و در گروه دارو نما کاهش یافت با این حال این تفاوت‌ها از نظر آماری معنی‌دار نبودند (103/0=p در گروه پروبیوتیک و 817/0=p در گروه دارو نما). این تغییرات در گروه پروبیوتیک بعد از تعدیل به مقادیر پایه به صورت معنی‌داری بیشتر از گروه دارو نما بود (33/1 ± 51/0 در مقابل 22/1 ± 06/0- نانو مول در لیتر و 004/0=p).