ارتباط ارتفاع دیسک بین مهره ای کمری با تغییرات دژنراتیو فقرات کمری و شکایت اصلی بیمار

Abstract

درد کمر یکی از شایعترین بیماری های عضلانی-اسکلتی بوده است و در سال های اخیر با توجه به صنعتی شدن کشور ها و سبک زندگی نادرست شیوع LBP افزایش چشمگیر داشته است. با توجه به اینکه قدم اول در بررسی بیماران مبتلا به کمردرد مزمن بدون رادیکولوپاتی گرافی ساده ی AP و Lat می باشد، در این مطالعه بر آن شدیم تا به بررسی ارتباط ارتفاع دیسک بین مهره ای کمری با یافته های تغییرات دژنراتیو فقرات کمری (اشکال مختلف آن) با MRI و شکایت بیمار بپردازیم. روش ها: این مطالعه مقطعی تحلیلی در سـطح بیمارسـتان آموزشـی درمانی امـام رضای شـهر تبریز بین سال 1395 تا ۱۴۰۰ انجام شد. جامعه آماری این مطالعه ۱۱۰ نفر و از بین بیمـاران مبتلا به کمر درد که پس از مراجعه تحت بررسی رادیولوژیک توسط MRI کمر قرار گرفته اند می باشد. سه اندازه گیری مرکزی، خلفی و قدامی برای فضای دیسک بین مهره L4-L5 و L5-S1 توسط دو متخصص رادیولوژی با استفاده از سیستم ارتباطی بایگانی تصویری(PACS) انجام شد و با تغییرات دژنراتیو فقرات کمری و شکایت اصلی بیمار مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج: در بیمارانی که شکایات درد رادیکولار و پاراستزی داشتند ارتفاع دیسک در هر ۶ اندازه‌گیری انجام شده به طور معنی داری کمتر بود. همچنین ارتفاع دیسک بین مهره ‌ای در دهیدراسیون دیسک با شدت های مختلف تفاوت معنی دار داشت. در گروه دچار هرنی دیسک، ارتفاع دیسک در همه اندازه گیری ها به طور معنی داری کمتر بود. ارتفاع دیسک در بالجینگ خفیف و متوسط در تمامی اندازه‌گیری ها تفاوت معنی دار داشتند اما در بالجینگ متوسط و شدید تفاوت معنی دار نداشتند. بین عدم وجود تنگی و وجود تنگی تفاوت معنی دار وجود داشت و بین شدت های مختلف تفاوت معنی داری وجود نداشت.