بررسی فراوانی هیپرتانسیون پولمونر در نوزادان مبتلا به فتق دیافراگماتیک و پیش آگهی زودرس آن

Abstract

با توجه به اینکه هایپرتنشن ریوی اختلالی حیاتی در بیماران فتق دیافراگمی مادرزادی میباشد، در این مطالعه بر آن شدیم تا میزان هایپرتنشن ریوی در این بیماران مورد بررسی قرار دهیم و تاثیر آن در پروگنور بیماران را بررسی کنیم تا به دیدی واضح تر در درمان و مدیریت این بیماران برسیم. مواد و روش ها: در این مطالعه تعداد 31 بیمار فتق مادرزادی مادرزادی مراجعه کننده به بیمارستان کودکان تبریز در طی 27 ماه از دی ماه سال 1398 تا پایان سال 1401 ، انتخاب شدند. اطلاعات مورد نیاز از پرونده بیماران استخراج شد. سپس تمامی بیماران تحت اکوکاردیوگرافی توسط فوق تخصص قلب کودکان قرار گرفتند. شاخص مورد بررسی در اکوکاردیوگرافی، فشار شریان ریوی میباشد. این بیماران در طول بستری به صورت هفتگی تحت اکوکاردیوگرافی کنترل قرار گرفتند. در نهایت داده های به دست آمده توسط نرم افزار SPSS مورد آنالیز آماری قرار گرفت. یافته ها: در این مطالعه از 31 بیمار مبتلا به فتق دیافراگماتیک، 15 نفر (48.4%) پرفشاری شریان ریوی داشتند. همگی بیماران دارای PH قبل از زمان ترخیص، فشار خون ریوی نرمال پیدا کردند. میزان سوروایوال کلی بیماران 87% بود و 27 نفر از بیماران در نهایت از بیمارستان مرخص شدند. میانگین مدت بستری در NICU 22.8 روز و میانگین مدت بستری در بیمارستان برابر 25.4 روز بود. چهار نفر از بیماران (13%) در نهایت فوت شدند. در بیمارانی که پس از هفته دوم همچنان دچار هایپرتنشن ریوی بودند، میزان مورتالیته بطور معنی داری بیش از بیمارانی بود که هیپرتانسیون در آنها بهبود یافته بود (۰۰۲/۰p=).