مقایسه تجویز داخل بینی با تزریق داخل وریدی دکسمدتومیدین در کنترل درد پس از جراحی شکستگی های فک تحتانی

Abstract

از آنجایی که مدیریت درد در شکستگی های فک تحتانی بسیار مهم می باشد و استفاده از مواد اوپیوئیدی می تواند با عوارضی همچون دپرسیون تنفسی و نیاز به انتوباسیون دوباره بیماران همراه باشد، روش های کنترل درد غیراوپیوئیدی برای این بیماران بسیار اهمیت دارد. از طرفی دیگر در کارایی، ایمنی و اثربخشی روش های متفاوت تجویز دکسمدتومیدین اختلاف نظر وجود دارد؛ لذا در این مطالعه بر آن شدیم تا اثربخشی، ایمنی و کارایی دو روش تجویز داخل بینی و تجویز وریدی دکسمدتومیدین را در کاهش شدت درد حاد پس از جراحی های فک تحتانی مقایسه نماییم. روش کار: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی شده و دوسوکور بود؛ تمام بیماران به روش مشابه تحت بیهوشی عمومی، لارنگوسکوپی و انتوباسیون داخل تراشه قرار گرفتند. برای بیمارن در گروه تجویز داخل بینی، این دارو به میزان 2/0 میکرگرم بر کیلوگرم نیم ساعت قبل از شروع بیهوشی تجویز شد(به صورت قطره) و برای بیماران گروه تزریق داخل وریدی، 5/0 میکروگرم بر کیلوگرم دارو به صورت بولوس و در طی ده دقیقه و نیم ساعت قبل از بیهوشی تجویز شد. در طی 24 ساعت اول پس از جراحی وضعیت همودینامیک تمام بیماران، شدت درد، میزان کل داروی اوپیوئیدی بر حسب میلی گرم پتیدین نیز برای هر بیمار ثبت شد . شدت تهوع و استفراغ و میزان آژیتاسیون در واحد ریکاوری و در زمان های ذکر شده نیز ثبت شد. میزان بروز عوارضی همچون برادیکاردی(افت ضربان قلب به زیر 55 بار در دقیقه) و افت فشار خون، بیماران تحت درمان با وازوپرسور ثبت شدند. نتایج: مقایسه شدت درد بین دو گروه در زمان های مختلف پس از جراحی حاکی از آن بود که در واحد ریکاوری و یک ساعت پس از ترخیص از ریکاوری (T1) بین دو گروه شدت درد بدون اختلاف آماری معناداری بود در حالی که در ساعت دوم (T2)، چهارم (T3)، ششم (T4)، دوازدهم (T5) شدت درد در گروه دکسمدتومیدین داخل بینی به صورت معناداری کمتر بود؛ در ساعت اول پس از جراحی میانگین پتدین تزریقی بین دو گروه بدون اختلاف آماری معناداری بود در حالی که در بقیه ساعات (دوم، چهارم، ششم، دوزادهم، هجدهم و بیست و چهارم) پس از جراحی پتدین تزریق شده در گروه دکسمدتومیدین داخل بینی به صورت معناداری کمتر از دکسمدتومیدین داخل وریدی بود؛ همچنین میانگین کل پتدین تزریق شده در گروه دکسمدتومیدین داخل بینی به صورت معناداری کمتر از از دکسمدتومیدین داخل وریدی بود.