بررسی مکانیسم اثر ملاتونین برویژگی های بنیادینگی و مقاومت دارویی سلول های مقاوم به اگزالوپلاتین دررده های سلولی سرطان کولون

Abstract

سرطان کولون، سومین سرطان شایع در مردان و دومین سرطان شایع در زنان ایرانی می‌باشد که عود مجدد و متاستاز عامل اصلی مرگ و میر در بیماران مبتلا به این سرطان می باشد. سلولهای بنیادی سرطانی بعنوان عامل اصلی درگیر در متاستاز و تهاجم سرطانی مطرح شده است. هدف از انجام این مطالعه بررسی مکانیسم اثر ملاتونین برویژگی‌های بنیادینگی و مقاومت دارویی در سلول‌های مقاوم به اگزالوپلاتین رده‌های سلولی سرطان کولون می باشد. بررسی متون: مطالعات اولیه بر احتمال ارتباط و اثرات ملاتونین با سرطان از سال 1960 شروع شد، با این حال بیشترین توجه در این زمینه به سال 1978 زمانیکه Cohen و همکارانش نظریه نقش احتمالی غده پینه‌آل را در اتیولوژی سرطان پستان بیان کردند که کاهش عملکرد غده پینه‌آل و ترشح ملاتونین باعث القای هایپراستروژنیسم وایجاد تومورهای پستانی می‌شود .بررسی‌ها نشان داده‌اند که بسیاری از سرطان‌ها نظیر پستان، ریه، مغز و هپاتوسلولارکارسینوما به درمان توسط ملاتونین حساس هستند ملاتونین اثرات انکوستاتیک خود را از طریق فعالیت‌های آنتی‌پرولیفراسیون، آنتی متاستاتیک، القای آپاپتوز، آنتی اکسیدانی، آنتی آنژیوژنزیس، ضد التهابی و تعدیل و کاهش بیان انکوژن ها اعمال می‌کند . روش ها: ابتدا مقاومت رده سلولی LS174T سرطان کولون با بکارگیری غلظت‌های IC50 که شامل مرحله‌های استراحت نیز می‌شد به داروی اگزالوپلاتین افزایش یافت. میزان سمیت سلولی و آپوپتوز القاء شده به ترتیب بوسیله تکنیک‌های MTT و فلوسایتومتری مورد ارزیابی قرار گرفتند. سطوح بیان ژنی ABCB1، Bax، Bcl-2، MT1 و MT2 نیز با استفاده از تکنیک qRT-PCR تحت شرایط استرس و بدون استرس بررسی شدند. میزان فعالیت P-gp با تکنیک فلورومتریک مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: مقدار IC50 در سلول های LS174T حساس از 7/500 نانومولار به 7119 نانومولار در سلول های مقاوم افزایش یافته است. سطح بیان ژن‌های Bax، MT1 و MT2 در سلول‌های مقاوم به شیمی درمانی در مقایسه با سلول‌های حساس، کاهش یافته‌اند درحالی‌که افزایش قابل ملاحظه‌ای در میزان بیان mRNA Bcl-2 و mRNA ABCB1 مشاهده شد) 0.001= (p. تست های سنجش سمیت، MTT ، و فلوسیتومتری، نشان دادند که استفاده ترکیبی از اگزالوپلاتین و ملاتونین، دارای اثرات هم‌افزایی بر سمیت سلولی ناشی از داروی اگزالوپلاتین دارد.