ارزیابی تاثیر فینگولیمود روی موش های صحرایی آسیب دیده از ایسکمی- ریپرفیوژن کلیوی

Abstract

مطالعات بسیاری نشان داده‌اند که برقراری مجدد جریان خون در بافتی که دچار ایسکمی شده است، باعث آسیب بیشتر به آن بافت می‌شود که آسیب ایسکمی- خونرسانی (I/R) مجدد نامیده می‌شود. کلیه یکی از ارگانهایی است که در معرض آسیب I/R قرار دارد. آسیب I/R باعث افزایش مولکول‌های چسبندگی و تولید واسطه‌های التهابی می‌شود که جذب لوکوسیت‌ها را بدنبال دارد. فینگولیمود (Fingolimod) از تنظیم گرهای ایمنی نسل جدید می‌باشد که ممکن است در کاهش آسیب ناشی از I/R موثر باشد. در این مطالعه به بررسی اثر مصرف فینگولیمود روی آسیب I/R پرداختیم. روش کار: تعداد 24 موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار به 4 گروه مختلف بر اساس مصرف فینگولیمود و القای I/R تقسیم شدند و سطح فاکتورهای آنتی اکسیدانت در هر یک از این موش‌ها مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت میزان این فاکتورها بین گروه‌های مختلف موش‌ها با یکدیگر مقایسه شد. برای آنالیز داده‌ها از نرم افزار SPSS ورژن 23 استفاده شد و سطح P-Value کمتر از 0.05 به عنوان سطح معنی‌داری در نظر گرفته شد. یافته ها: میزان فاکتورهای SOD، GPx، TAC، GSH در اثر I/R‌ در بافت کلیه کاهش پیدا می‌کند که منجر به افزایش احتمال آسیب کلیه می‌گردد. همچنین نشان داده شد که میزان این فاکتورها در بافت کلیه با مصرف فینگولیمود جبران شده و به سطح نرمال نزدیک می‌شود.