بررسی ارتباط میان سطح سرمی سورویوین و شدت بیماری بصورت آینده نگردر بیماران مبتلا به لوپوس نفریتیک

Abstract

لوپوس بیماری خود ایمن مزمن است که لنفوسیت های T و B میتوانند ارگان های مختلف از جمله پوست، کلیه، سیستم عصبی و ... را درگیر کنند.سورویوین پروتئینی از خانواده مهارکننده آپوپتوز است که در سالهای اخیر بدلیل اثر ضد آپوپتوزی و همچنین اثر بر رشد سلولی و دخالت در پاتوژنز برخی از بیماری های خود ایمن مانند روماتوئید آرتریت، میاستنی گراویس، پسوریازیس، لوپوس و... مورد توجه قرار گرفته است.هدف از مطالعه حاضر بررسی سطح سرمی سورویوین در بیماران مبتلا به نفریتلوپوسیبصورت مطالعه آینده نگر می باشد. روش‌ها: در ابتدای کار، بعد از ورود بیماران به مطالعه، فرم جمع آوری داده های بیماران مبتلا به لوپوس تکمیل گردید و در مرحله بعد خونگیری انجام گرفت و جهت جداسازی سلولهای تک هسته ای خون محیطی و پلاسما سانتریفیوژ شد. این کار در چهار مرحله با فاصله زمانی 3 ماه بر روی گروه بیماران تا مدت یک سال انجام شد. در انتخاب بیماران شرایط بیمار، محل سکونت آنها و امکان Follow Up آنها مد نظر قرار داده شد. اطلاعات دموگرافیک و اطلاعات بالینی بیمار به منظور بررسی تاثیر عوامل محیطی و وجود سایر بیماری های زمینه ای مداخله گر در روند مطالعه جمع آوری شد. یافته ها: در بررسی ها در مقایسه بین جنس و سن افراد گروه کنترل و بیماران تفاوت معنی دار آماری دیده نشد که نشان دهنده عدم تفاوت این اطلاعات و کاهش bios تاثیر سن و جنس در بررسی ما می باشد.در بررسی متغیرهای پروتئین ادرار 24 ساعته، کراتینین سرم و SLEDAIتفاوت معنی دار آماری در ویزیت ها در سه نوبت نسبت به یکدیگر دیده نشد.در مقایسه گروه کنترل با گروه بیماران از نظر سطح سورویوین در هر سه ویزیت در گروه بیماران به صورت معنی دار نسبت به گروه دیگر بالاتر است.سطح سورویوین در گروه مبتلا به لوپوس نسبت به گروه کنترل قابل مشاهد است که از نظر آماری نیز معنی دار بوده است.