بررسی تاثیر تیمار سلول های دندریتیک مشتق از مونوسیت پالس شده با لیزات تومور پستان با داروی پریمتامین بر روی پاسخ سلول های تک هسته ای خون محیطی اتولوگ

Abstract

ایمونوتراپی با سلول دندریتیک (DC) یک روش درمانی موفق برای درمان تومور های مختلف است. یکی از مسیرهای سیگنالینگ مهاری DCها، مبدل سیگنال و فعال کننده رونویسی (STAT3)، می باشد که عملکرد سلول ها را کاهش می دهد و منجر به القای وضعیت tolergenic در آن ها می شود. پریمتامین یک داروی ضد مالاریا است که STAT3 را مهار می کند. در این آزمایش، هدف ما پالس DCها با لیزات سلولهای سرطان سینه و پیریمتامین برای سرکوب پروتئین STAT3 و سپس سنجش تأثیر آن ها بر پاسخ سلول های T به دنبال کشت همزمان سلولهای DC/T است. مواد و روش ها مونوسیت ها با استفاده از تکنیک MACS ، پس از جداسازی سلول های تک هسته ای خون محیطی (PBMCs) از خون محیطی با استفاده از فایکول، جدا شدند. در مرحله بعد، GM-CSF، IL-4 و متعاقباً لیزات سرطان سینه (mDCs) و LPS برای تبدیل مونوسیت ها به DCهای بالغ استفاده شد. به منظور سرکوب پروتئین STAT3، این سلول‌ها با پریمتامین (Pyri-mDC) تیمار شدند. با استفاده از فلوسیتومتری و RT-PCR، تأثیر این دارو بر فعال‌سازی DC مورد ارزیابی قرار گرفت. پس از کشت همزمان سلول‌های T با Pyri-mDC، فاکتور رونویسی و الگوی بیان سایتوکاین با استفاده از فلوسیتومتری و RT-PCR ارزیابی شد. نتایج بیان TNF-α و IL-12 در Pyri-mDCها در مقایسه با mDCها افزایش یافت در حالی که بیان IDO و TGF-β کاهش یافت. همانطور که انتظار می رفت، بیان GATA3، IL-4، FOXP3 و TGF-β کاهش یافت و بیان IFN-γ در سلول های T جدا شده از T/Pyri-mDC در مقایسه با سلول های T جدا شده از T/mDC افزایش یافت.