تاثیر تابش فراجمجمه ای لیزر نزدیک مادون قرمز بر فعالیت الکتریکی نورون های هیپوکمپ در موش صحرایی مدل آلزایمر

Abstract

آلزایمر از شایع¬ترین علل زوال عقل یا دمانس در سنین بالا می¬باشد به طوریکه حدود 50 میلیون نفر در سراسر جهان مبتلا به دمانس بوده و 70-50% از آنان، مبتلا به آلزایمر می باشند. با توجه به اینکه داروهای معمول مورد استفاده به دلیل عوارض جانبی و تداخلات دارویی مختلف از اثر بخشی لازم برخوردار نیستند، استفاده از روش¬های درمانی جدید برای درمان آلزایمر، ضروری به نظر می¬رسد. مطالعه حاضر با هدف تاثیر تابش فراجمجمه‌ای لیزر نزدیک مادون قرمز (PMB) بر تغییرات فعالیت الکتریکی تک نورونی در هیپوکمپ موش صحرایی مدل الزایمر برای یافت یک روش درمانی نوین صورت گرفت. مواد و روش‌ها: در این مطالعه از 48 سر موش¬ صحرایی نر بالغ نژاد ویستار (با وزن تقریبی 300-250 گرم) استفاده شد. حیوانات به¬طور تصادفی به 6 گروه هشت تایی شامل کنترل ،sham جراحی، مدل آلزایمر، مدل آلزایمر تحت درمان با لیزر 8 ژول، مدل آلزایمر تحت درمان با لیزر 16 ژول، و مدل آلزایمر تحت درمان با لیزر 32 ژول تقسیم شدند. مدل آلزایمر با تزریق آمیلوئید بتا (Aβ1-42) به داخل بطنهای طرفی مغز القا شد. در گروههای دریافت کننده درمان، روزانه به مدت 14 روز متوالی تحت تابش لیزر فراجمجمه ای 810 نانومتری با انرژی های 8، 16، و 32 ژول قرار گرفتند. دو هفته بعد از جراحی تست T-Maze جهت بررسی حافظه حیوان انجام شد. در پایان فعالیت الکتریکی نورونهای هیپوکامپ توسط پروتکل الکتروفیزیولوژی مورد ارزیابی قرار گرفت و میزان شلیک عصبی و فرکانس فعالیت های نیزه ای در گروه های مختلف ثبت شد. نتایج: تابش لیزر 8 ژول به¬مدت 14 روز در موش¬های مدل آلزایمر به ¬صورت معنی¬داری منجر به بهبود حافظه حیوانات آلزایمری در تست T-Maze در مقایسه با گروه آلزایمر شد. همچنین نتایج ثبت الکتروفیزویولوژیکی سینگل-یونیت نشان داد که لیزر 8 ژول میزان شلیک عصبی و فرکانس فعالیت های نیزه را در حیوانات آلزایمری افزایش می دهد.