بی حسی نخاعی با تکنیک پارامیدلاین مدیفیه: مقایسه با تکنیک پارامدین کلاسیک

Abstract

در مطالعه حاضر با معرفی یک روش پارامدین تغییر یافته با تکنیکی راحتتر از نوع کلاسیک با کمی تغییرات در زاویه ورود و فواصل از خط وسط مطالعه ای ترتیب دادیم و هدف از این مطالعه انجام مقایسه میزان موفقیت و راحتی انجام پروسیجر بلوک نخاعی، بین دو تکنیک پارامدین کلاسیک با تکنیک جدید تغییریافته می باشد. روش کار: در این مطالعه تعداد 200 نفر از بیماران با استفاده از روش تصادفی سازی به دو گروه تقسیم شدند. در گروه مطالعه (روش پارامدین مدیفیه)توسط یک متخصص بیهوشی، در پوزیشن نشسته از فضای L3-L4 یا L4-L5 با سوزن نخاعی شماره 25 نوع کوینکه اقدام به انجام پانکچر به روش پارامیدلاین تغییر یافته شد و بسته به مدت جراحی 4-2 میلی لیتر بوپیواکایین 0.5% تزریق شد. روش پارامیدلاین تغییر یافته بدین صورت بود که بعد از پیدا کردن فضای بین مهره ای L3-L4 یا L4-L5 ، با انگشت شست، حاشیه خارجی عضله مولتی فیدوس را که تقریبا معادل یک و نیم سانتی متر لاترال فضای بین مهره ای می باشد، مشخص کرده و سپس سوزن نخاعی را با زاویه تقریبی 25-20 درجه به سمت مدیال وارد شد تا زمانی که نوک سوزن به داخل فضای ساب اراکنویید برسد. در گروه کنترل روش پارامدین کلاسیک انجام شد. درهر دو گروه در کنار اطلاعات دموگرافیک بیمار، تعداد تلاشهای پزشک اپراتور در جهت رسیدن به تپ اسپاینال و مدت زمان رسیدن به بلوک موفق ورضایت بیمار از انجام پروسیجر و همچنین میزان راحتی متخصص بیهوشی با توجه به تجارب قبلی وی با روش های کلاسیک (راحت تر، مشکل تر، بی تفاوت)،توسط یک همکار دیگر سوال و ثبت شد. همچنین عوارض پری اپراتیو نیز ثبت شدند. یافته ها : بلوک موفق در 90 درصد از بیماران گروه پارامدین کلاسیک و در 98 درصد از بیماران پارامدین مدیفیه، حاصل شد(028/0=P). دامنه مدت زمان رسیدن به بلوک موفق در بیماران گروه پارامدین کلاسیک با میانه 21 ثانیه بود دامنه مدت زمان رسیدن به بلوک موفق در بیماران پارامدین مدیفیه، با میانه 18 ثانیه بود (043/0=p). در مقایسه عوارض در حین پانکچر (آسپیراسیون خونی، پارستزی و درد پشت) و سردرد بعد از پانکچر بین دو گروه بیماران تفاوت معنی دار بین دو گروه مذکور مشاهده نشد (05/0<P)؛ همچنین تفاوت معنی داری از لحاظ میزان رضایت بیمار از انجام پروسیجر بین دو گروه به نفع گروه تکنیک جدید مشاهده شد (005/0=P)