اثر متفورمین بر القای اتوفاژی در توموروئید های تشکیل شده از سرطان کولورکتال

Abstract

سرطان کولورکتال یک نوع سرطان گوارشی است که با مشکلات ژنتیکی و مولکولی پیچیده همراه است. اتوفاژی یک مکانیسم سلولی مهم در تنظیم تجدید و مرگ سلول‌ها دارد. متفورمین یک داروی آنتی‌دیابتیک است که به عنوان داروی انتخابی برای درمان دیابت نوع ۲ مورد استفاده قرار می‌گیرد که مطالعات حاکی از این است که تأثیر بالقوه‌ای بر اتوفاژی دارد. این مطالعه بر تأثیر متفورمین بر القای اتوفاژی در توموروئیدهای سرطان کولورکتال تمرکز دارد. مواد و روش‌ها: در این تحقیق، از سلول‌های رده HT-29 بهره گرفته شد. ابتدا، این سلول‌ها در محیط کشت RPMI-1640 با 10 درصد FBS کشت داده شدند. پس از پوشش 70 درصد سطح فلاسک، ساختارهای سه‌بعدی (توموروئیدها) شکل داده شدند. سپس این ساختارها با دوزهای 20 تا 1000 میلی مولار داروی متفورمین تیمارشدند. با استفاده از تست لاکتات دهیدروژناز، بقای سلول‌ها و همچنین میزان سمیت متفورمین روی توموروئیدها مورد بررسی قرار گرفت و سپس ساختار پارانشیمی و یکپارچگی ساختار توموروئیدهای شکل گرفته با استفاده از رنگ‌آمیزی هماتوکسیلن-ائوزین تجزیه و تحلیل شدند. در پایان، با بهره‌گیری از تست وسترن بلات، سطوح پروتئین‌های کلیدی مشارکت‌کننده در فرآیند اتوفاژی مانند Beclin1، microtubular-associated protein 1 light chain 3 (LC3) و SQSTM1 / p62 اندازه‌گیری شد. یافته‌ها: در این مطالعه، اثرات تومورکشی متفورمین (MTF) بر روی توموروئیدهای سرطان کولورکتال در مدت ۷۲ ساعت مورد بررسی قرار گرفت. از مدل سه بعدی توموروئید سرطان کولورکتال در محیط آزمایشگاهی استفاده شد و تصاویر لام زمینه نشان دهنده ساختار متعددی در توموروئیدهای سرطان کولورکتال. بود. در تجزیه و تحلیل داده‌ها، ناحیه مرکزی و تیره در توموروئید به سلول‌های نکروتیک اشاره می‌کند و در لایه پیرامونی توموروئید، سلول‌های در حال تکثیر با مورفولوژی مسطح و بیان خاص مشاهده شد. اثر تومورکشی متفورمین بر بقای توموروئیدهای سرطان کولورکتال مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده‌های آزمون LDH، در راستای بررسی تأثیر مت فورمین روی سمیت یا بقای توموروئید ها، تغییر معنی داری را نشان نداد. همچنین تأثیر متفورمین بر اندازه توموروئیدها مورد بررسی قرار گرفت و نشان داد که میانگین سایز توموروئیدها در مواجهه با دوز 40 میلی مولار متفورمین افزایش یافته بودند ولی بعد از مواجهه با دوز 120 میلی مولار اندازه توموروئید ها نزدیک به توموروئیدهای گروه کنترل بودند. بررسی تأثیر متفورمین بر وضعیت اتوفاژی با استفاده از آنالیز وسترن بلات نشان داد که متفورمین توانایی تأثیر بر وضعیت اتوفاژی در توموروئیدهای سرطان کولورکتال را دارد و می‌تواند به کنترل این مکانیسم کمک کند بنابراین در این مطالعه هدف درک بهتر تأثیر MTF بر روی فرآیند اتوفاژی در توموروئیدهای سرطان کولورکتال می‌باشد.