مقایسه تاثیر درمان با سلول های بنیادی با منشا مغز استخوان و چربی در استئوآرتریت مفصل تمپرومندیبولار در رت

Abstract

مقدمه: علائم ناتوان کننده استئوآرتریت مفصل تمپرومندیبولار، شیوع بالای این بیماری و بار اقتصادی آن سبب شده است که جست و جو برای یافتن درمان¬های جدیدتر و با کارایی بیشتر از اهمیت بالایی برخوردار باشد. تزریق سلول¬های بنیادی تمایز نیافته یکی از روش-های کمتر تهاجمی می¬باشد که مطالعات کمی به استفاده از این سلول¬ها در درمان استئوآرتریت مفصل تمپرومندیبولار پرداخته¬اند. هدف: مقایسه تاثیر درمان با سلول¬های بنیادی با منشا مغز استخوان و چربی در استئوآرتریت مفصل تمپرومندیبولار در رت روش كار و مواد: در این مطالعه تجربی 40 سر رت به چهار گروه تقسیم شدند: (1) گروه کنترل (عدم القا استئوآرتریت مفصل تمپرومندیبولار + عدم دریافت درمان) (2) گروه استئوآرتریت بدون درمان (القا استئوآرتریت مفصل تمپرومندیبولار + عدم دریافت درمان) (3) گروه مداخله 1 (القا استئوآرتریت مفصل تمپرومندیبولار + دریافت سلول¬های بنیادی مشتق از مغز استخوان)؛ (4) گروه مداخله 2 (القا استئوآرتریت مفصل تمپرومندیبولار + دریافت سلول¬های بنیادی مشتق از چربی). چهار هفته پس از مداخله، نمونه کندیل زیر میکروسکوپ نوری بررسی شد و گروه¬های مطالعه از نظر پیامد¬های مختلف مربوط به غشاء سینوویال مقایسه شدند. يافته ها: هیپرپلازی غشاء سینوویال، وازودیلاتاسیون عروقی، رسوب فیبرین، چسبندگی سینوویال و شدت سینوویت در گروه 2 (استئوآرتریت بدون درمان) بیشتر از گروه 1 (کنترل) بودند. این پیامد ها در گروه های 3 و 4 (درمان با سلول¬های بنیادی مشتق از مغز استخوان و چربی) کمتر از گروه 2 بودند. هیپرپلازی غشاء سینوویال در گروه 4 کمتر از گروه 3، و رسوب فیبرین در گروه 3 کمتر از گروه 4 بود، اما از نظر سایر پیامد¬ها اختلاف معنی داری بین دو گروه مشاهده نشد. نتيجه گيري: تزریق ادجوانت فروند در مفصل تمپرومندیبولار با افزایش شواهد التهاب سینوویال همراه است و تزریق سلول های بنیادی مشتق از مغز استخوان یا چربی می¬تواند سبب کاهش شواهد میکروسکوپی این التهاب و شدت سینوویت ایجاد شده شود.